- 228 -
Op de plek, waar nu de Domkerk staat, bevond zich in de
tiende eeuw reeds een aan St. Maarten gewijde kathedraal.
Verschillende branden teisterden het bouwwerk en in de
dertiende eeuw besloot men een nieuwe kerk te bouwen. In
1254 werd de eerste steen gelegd en het zou ruim 250 jaar
duren, eer de kerk (voor een groot deel) gereed was. Door
geldgebrek is men tenslotte moeten stoppen.
Na de beeldenstorm, die de kerk niet onberoerd liet, kwam
het gebouw in handen van de Hervormden, die nog slechter
bij kas zaten dan de vorige eigenaars. Alleen de meest
urgente reparaties werden uitgevoerd. Bij een hevige
storm waaide de dakruiter op de viering van de kerk af.
Men beperkte zich tot het dichtmaken van het gat. In 1674
stortte het schip tijdens een hevig noodweer in. Het werd
niet herbouwd. In de vorige eeuw werden de resten hiervan
pas opgeruimd en zo ontstond het Domplein. Hoe kolossaal
groot de kerk geweest is kan men zien aan de grote afstand
tussen de Domkerk en de toren.
De Domtoren, met zijn 112,5 meter, is de hoogste toren
van Nederland. De zeven luidklokken, die samen 26 ton we
gen, worden alleen bij zeer speciale gelegenheden, zoals
bijvoorbeeld met Kerstmis, tegelijk geluid. Op dit ogen
blik is men er druk bezig met herstelwerkzaamheden.
Het interieur van de St. Pieterskerk, een Romaanse zuilen
basiliek, was wel te bezichtigen. Deze kerk is heel oud.
In 1048 werden er de eerste diensten gehouden. Sinds 1811
is de basiliek het eigendom van de Waalse gemeente.
De zuilen, welke bij de bouw gebruikt werden, zijn uit
één stuk vervaardigd uit rode zandsteen uit de Eifel. Het
moet een geweldige onderneming geweest zijn, om ze vanuit
Duitsland naar Utrecht te vervoeren. De zuilen hebben nu
geen funktie meer. Enkele werden door basaltzuilen ver
vangen en daarop steunt de hele dakconstruktie
Zeer bijzonder in deze kerk is een stenen grafkist uit de
14e eeuw, die aan de binnenkant beschilderd is.
In de crypt staat de sarcofaag van bisschop Bernold, die
nauw betrokken was bij de bouw van de Pieterskerk. Over
de schoonheid van de tijdens de laatste restauratie aange
brachte ruitjes valt te redetwisten; per raam vijfendertig
dikke ronde glazen schijven in beton gegoten.
