- 258 -
waeter voor onderwègt, 'n puupe in 'n zakje tebak in niet
te vergeeten hun tinteltonne om vier voor hun puupe te
kunne slaen. In den ochend al vroeg op stap in mit zakken
van den droger weer op uuz an.
Der wèg gi(e)ng du Lopseswèg in et Östwéégje oover Noord-
gouwe, du de Beerewèg en Kakkerswêêlwèg nae Kaarekwaareve
dae vandaene langs de Vospitsewèg oover 't Pikgat, de
Prommelsluus in d' Oute Poppe voortduurend onder gezèlle-
gen kout almar oover de zêêdiek langs de Schaalepoek, wae
te kuuper opmaarkte dattie dienkelek wat in z'n klompe
zou dat is nie in orde. Affijn, da bleef zö, ze kuirde
vaa(r)der. Bie den Plompen Toren, wae ze de zêêdiek of
zouwe gae om du Braebers Aemstee te belopen, besloote ze
'n stuitje te rusten, zó teegen den diek zittat lékker
nae zó'n tippel. „Noe mo'k toch es in m'n klompe kieke"
zei te kuuper tegen z'n confrater. Ze waere wè wat ver
steld, toe 't er uut tie klompe een kinderklompje kwam.
„Oe is 't moogelek", zeide ze beiden uit êêne mond. ,,'k
Za 't mar in m'n zak steeke", zei te kuuper, „want et za
van Grietje weeze, van m'n jongste meisje". Affijn, nae
'n stuitje te hebben getoefd gienge ze vaafrlder in kwaeme
teegen acht uure in den ochend an de mêêstoove, dae ter
zwaeger woonde. Ma 't was zondagochend, de maansen laege
nog op baadeZe zuchtten es, hinge hun kuirstok an de
knoppe van de buutendeure in kuirde 't durp in in ofwach-
teng van 't wakker ooren van de femielje. In jawel oor,
zö teegen neegen uure troffe ze hun verwanten in goeden
wèlstand an. Nae 'n gezèllegen dag van bie mekaore weezen,
wae zö êên in ander over èn weer wier verteld, naeme ze
zö teegen vier uure in den achtermiddag afscheid in be-
gaeven de kuuper en den tummerman zich weer op pad langs
de eige roete as ter wèg ter nae toe om nae Dereister te
kuiren, alwaer ze zö teegen acht uure in den aevend tuus
kwaeme, ieder in z'n eige gezin, die verslag van de weder-
waerdegheeden van den voorbiegaenden dag. Bie 't ter bédde
gaen, toen de kuuper z'n jas uuttrok, zei hij teegen moe
der de vrouwe: „Ier Leena, dit klompje van Grietje aelde
'k vanochend bie den Plompen Toren uut m'n klompe, ei-ze't
vandaege nie emist?" „Nêê Arjaon, dat ei ze nèt nie, want
et is nie d'r sonde(g)se klompje". In toen gienge ze nae
baade. p.j. Padmos (maart 1978).
