-239-
In de dertiger jaren heeft hij met Blanquaert op deze
wijze de Dialectatlas van de Zeeuwse eilanden bewerkt.
Daarnaast werkte hij aan een Volkskundeatlas en ver
diepte hij zich in volksgeloof en volksaard.
Al is hij Amsterdams burger geworden, zijn Zeeuwse af
komst zou hij nooit vergeten. Zijn dissertatie is een
daad van piëteit aan Zeeland en handelt over het letter
kundig leven in Zeeland in de 16e en eerste helft 17e
eeuw. Het is nog steeds een bron voor verder onderzoek.
Na de oorlogsjaren waarin van Meertens veel tact en te
rughoudendheid werd geëist, breken in 1945 gelukkige
jaren aan. Contacten en vriendschappen, o.a. met Hen-
riëtte Roland Holst, komen tot stand. Honderden artike
len schreef hij in "De Vlam", waarin hij zich uitsprak
voor het socialisme. Hij zag het in samenhang met het
Christendom, en in latere jaren zal het geloof de alles
beheersende factor in zijn leven worden.
Meertens heeft zich ook diepgaand beziggehouden met de
naamkunde. Naast familienamen werden ook geografische en
veldnamen bestudeerd. Velen zijn er door aangezet genea
logie te gaan bedrijven.
Ook Schouwen-Duiveland deed hij natuurlijk aan bij zijn
dialect onderzoek. In Zierikzee maakte P.D. de Vos hem
wegwijs in het plaatselijk dialect. In Brouwershaven
was dit het schoolhoofd P. de Potter en in Renesse
J. Hoogenboom.
J. Vijverberg en zijn vrouw deden dat in Oosterland.
Gebleken is dat in Dreischor toen ook al twijfel bestond
over de betekenis van die plaatsnaam.
Meertens bewonderde P.D. de Vos en noemde "De vroedschap
van Zierikzee" de kroon op diens werk.
Voor Stad en Lande hield hij in 1966 een lezing over het
culturele en sociale leven in het midden van de vorige
eeuw.
In 1979 verscheen: Meertens over de Zeeuwen, dertig stu
dies over letterkunde, dialectologie, godsdienstig leven
etc. Er zijn overigens ontelbare artikelen van zijn hand
verschenen. In 1975 werd hij door een hersenbloeding ge
troffen. Hij herstelde gedeeltelijk, maar overleed na
een aantal moeilijke jaren in October 1985.
