De keu wier dan deu' de slagter
schóon'eschreept mï 't nodege waeter, in
dan gieng 't mes d'r in. As 'n opesneje was
kwam de brandewienflesse d'r an te pas in
wier d'r ééntje 'enome op d'n gelukkegen
döojen. Dan wier 'n rap in stikken 'esneeje
in kwam de ofwerking, die bestong in 't
dermen schrepe in woste draoje.
Ondertussen was de blaeze öak schoon
'emaekt in die wier dan, net as de dunne
dermen, 'evuld mï woste. 't Overschot van
't wostvleis gieng dan in de mellekteste in
wier 'teeste op'ehete. Van de kop wier
preskop 'emaekt, in van 't vleis dat an de
ribben zat vorse krippen.
Was de slagter klaer mï z'n werrek dan
gieng 'n nae binne om nog 'n
brandewientje, in wier 'n betaeld; dat was
dan meestal 'n riesdaelder. Ondertussen ao
de vrouwe de spullen van de slagter schóne
'emaekt, in dan gieng 'n naer 'uus.
Mar dan most 't gróte werk nog komme, ik
bedoele het bakken in braeën, in dat was
meestal voor grootje. Dan gieng de
koekepanne op de stookplaete in de
biekeuken in wier de woste die nog over
was ebrae. Dat wier dan smikkele van de
woste van je eige keu. Dan begon het feest,
de keutjesaevend. De mannen van de
fermielje in uut de buurte kwaeme dan op
bezoek om de slacht te vieren. Op taefel
stong het kisje mï 'n 'allef pond tebak van
de Róakende Moor al klaer. Dan was 't
puupjes vuile in bakjes thee drienke, mï 'n
echt koekje d'r bie. Laeter kwaeme de
glaesjes op taefel in wier d'r 'n
brandewientje 'edronke, want brandewien in
keutjesaevend 'oorden noe éma bie meköre.
Van tevoren 'óa de vrouwe al 'n flienke
borrel in 'n meesterflesje 'edae om d'n
anderen dag bie 't reuzel smelten uut te
drienken om nie misselik te óren. Eer da ze
nae 'uus gienge wier eest nog es bie de
geslachte keu 'ekéke.
Dan begon 't werk voor pao: 't vérreke
zoute as 't vleis besturve was. Dit wier
secuur mit zout in'evreve, in dan wier 't in
de spektunne 'eleid. Het spek bovenop.
M'n vaoder 'ao dan altied 't waeter in z'n
oagen. Dat was nie dat 'n 't zo erreg vond
dat 't vérreke dóad was, mar dat kwam van
de pien' an z'n 'anden, van de vele kloven
in sprongen die ie mit 't peeën uutdoen
op'eloapen 'adde. In dat zout dee dan
daenig biete!
Dan was 't tied om na Liesje Tieke in
Betje Plume te gaen, in stapten ze in de
bestie mit 'n dankbaer gevoel mar nae 'n
drukken dag. In ze waere rieke want ze ao
behalve kolen in 't kolekot, aerpels in de
kelder, aok 'n goeie keu in de tunne. Mar
de portemenee in 't kammenet, was zo plat
of 'n op de tramrails 'elegen ódde in de
wielen van d'n tram d'r over 'een 'ekomme
waere. Mar toch ginge ze zonder zurgen de
winter tegemoet. Voorlopig 'oefden ze geen
aerpels te eten mï sliengersouse. In op d'r
boter'am zat geen waegensmout of 'n dróge
visje van 'n dubbeltje, 'n bosje of 'n
stroaiseltje geraspte schaepekaeze.
Dat waere dan 'n bitje 'erinneringen van
vroeger, die je alleen ma op schrift kan
stelle as je Aobram 'ezien 'eit, want anders
'haet 't beslist nie.
J. C. de Later
83
