Door dat gleufje viel het geld in de la.
De firma J. Labrand Zoon had een grote
reputatie als tabakshandelaar in Zierikzee
en omstreken. Mysterieus klinken ons de
namen in de oren van de toen populaire
sigaren: Los-Dos-Tipos, De Zeeuw, La
Siësta, Nelly, Molly en La Linda. Een
advertentie uit 1893 prees ze aan „omdat
zij door kundige werklieden gemaakt zijn
van zuivere, rijpe Tabak, zonder eenige
bijmenging van sausen of zuren, die zoo
nadeelig zijn voor de gezondheid..!'.
De tabakswinkel verloor veel van haar
charme toen de rijksoverheid ontdekte dat
tabak een product was waarop gemakkelijk
accijns kon worden geheven. Voortaan
moest elk pakje of doosje voorzien zijn
van een belastingzegeltje. Losse verkoop
van tabak was er niet meer bij evenmin als
het zelf mengen van tabak en het op die
wijze samenstellen van een eigen melange
op verzoek van de klant.
In 1919 deed J. W. Vorstheuvel Labrand de
zaak van de hand. Deze werd voortgezet
door J. Peute onder de firmanaam „De
Rookende Moor", v/h J. Labrand Zoon.
In 1948 werd A. Th. Annaert de volgende
tabakswinkelier.
Tabak en kruiden
Een nieuwe lente scheen de zaak tegemoet
te gaan toen in 1972 een nieuwe winkelier
zich vestigde in het pand. Het was de oud
militair A. G. J. van den Eynde. Door een
ernstig ongeval kwam zijn loopbaan
voortijdig aan een einde. Banden met
Zierikzee waren er doordat zijn moeder er
vandaan kwam.
In Zierikzee was Toon van den Eynde al
snel een bekende en populaire figuur. Hij
behaalde het tabaksdiploma en wist de
geheel eigen sfeer in het winkeltje te
behouden.
Een nieuwe ontwikkeling werd ingezet aan
het eind van de jaren zeventig. Van den
Eynde ging ook kruiden, thee en
homeopatische middelen verkopen. Na een
aarzelend begin kreeg Van den Eynde
succes met zijn producten tegen allerlei
kwalen en aandoeningen. Af en toe
dwarrelde er weer een reclamefolder van
hem in de bus. Die folders waren een
verhaal apart. Van den Eynde liet niet zo
maar een folder in de bus stoppen. Hij
schreef zijn stadsgenoten een brief, die
begon met: „Geachte inwoners van
Zierikzee" en eindigde met „Steeds tot Uw
dienst, A. G. J. v. d. Eynde".
Om zijn klanten goed van dienst te kunnen
zijn studeerde Toon van den Eynde. Hij
ging naar Engeland om daar thee in te
kopen hetgeen resulteerde in een variëteit
van 60 soorten. Tot in Duistland toe kreeg
Van den Eynde publiciteit.
Bij zulke oude winkeltjes hoort een
klemmende deur en een fel rinkelend
belletje. In „De Rookende Moor" waren
die er allebei, maar ook een winkelier met
gevoel voor humor en een vlotte babbel.
Wie naar binnen wilde kreeg op papier al
de eerste vraag voorgelegd: Heeft u al
gelachen vandaag
Om gezondheidsredenen moest Toon van
den Eynde in 1984 stoppen. Het pand was
in het bezit van de Kon. Zeelandia, die het
van de hand wilden doen. Per folder
nodigde Toon zijn stadgenoten uit om
afscheid te nemen. Met zijn gezin vertrok
hij naar Deurne.
Restauratie
Leegstand is een slechte zaak. Restauratie
was bovendien dringend nodig. Tevergeefs
probeerde de Kon. Zeelandia een koper te
vinden. Ook de gemeente ging het lot van
het bijzondere pand en zijn interieur ter
harte. In 1986 kwam het tot een ruil. De
gemeente deed aan de Kon. Zeelandia over
de panden Bagijnestraat 2 en
Pieterseliestraat 1. Zeelandia droeg de
panden Korte Sint Janstraat 9 en 11 aan de
gemeente over.
In 1988 werd begonnen met een
grootscheepse restauratie van ex- en
interieur. De werkzaamheden werden
uitgevoerd door de firma Quant uit
134
