Ten aanzien van bouwkundige
monumenten kunnen we zeggen dat de
wens van Frank van der Goes in vervulling
is gegaan, nl. „kunst behoort niet te zijn
een privilege voor een enkeling maar een
weldaad voor allen".
Bij de beeldende kunst is dat eigenlijk veel
minder gelukt. Bouwkunst heeft dan ook
het natuurlijke voordeel op de beeldende
kunst, dat het gebouw, dus ook het
monument, naar zijn aard niet te isoleren
valt van het leven. Het staat er midden in,
is er mee verweven en is er op aangepast.
Dit heeft het democratiseringsproces
vergemakkelijkt.
Daarbij zijn twee aspecten te
onderscheiden. In de eerste plaats kunnen
tegenwoordig ook de meest simpele panden
in een bepaalde context de status van
monument krijgen. Het aloude
topmonument, zoals bijv. poort of
stadhuis, wordt hierdoor niet van zijn
adeldom beroofd, maar wel van zijn
exclusiviteit. Er is geen criticus die zich
Een impressie van oud- en nieuw Amsterdam, rond de Zuiderkerk.
213
