aantallen soldaten hier. Op Schouwen- Duiveland was minder verzet dan elders en de illegaliteit kreeg slechts moeizaam contact met de rest van het land. In 1942 werd de bevelsstructuur veranderd. Tot dat jaar was de Westerschelde de scheiding en hoorde heel Zeeland tot het Nederlandse verdedigingsgebied. Dit veranderde in 1942: toen werd de Oosterschelde de scheidslijn voor de Duitse bevelhebbers. Het zuidelijk deel van Zeeland, dat de strategisch belangrijke toegang naar Antwerpen beheerste, kwam met België en Noord-Frankrijk tot aan de Seine, onder bevel van de generaal van het 15e Duitse leger. Schouwen-Duiveland werd als strategisch minder belangrijk gezien. Er kwamen hier dan ook minder bunkers en soldaten dan op Walcheren en in Zeeuws- Vlaanderen. Wel kreeg Schouwen een sterke kustverdediging. In 1944 werd het achterland in staat van verdediging gebracht. Er kwamen zgn. Rommel-asperges, een miljoen palen, die luchtlandingen moesten verhinderen. Verder werd er land geïnundeerd. De helft van het geïnundeerde gebied in Zeeland lag op Schouwen-Duiveland, een derde op Tholen. Bij vloed werden de uitwateringssluizen geopend, zodat er zo'n 50 cm water kwam te staan. Dat was te diep voor auto's en tanks, maar te ondiep voor watervliegtuigen om te landen. De dijken en wegen kwamen niet onder water, zodat geallieerden die landden een makkelijk doelwit vormden. Door de inundatie moest het grootste deel van de bevolking gedwongen geëvacueerd worden. Het werd een chaos bij de veren, de mensen waren in een bedrukte stemming, ze moesten hun land verlaten en zouden een tijd in een vreemde omgeving moeten wonen. Op 23 maart '44 was de evacuatie voltooid: zo'n 17.500 mensen waren weg, naar Rotterdam, Den Haag, Dordrecht. Slechts een klein deel van de inwoners van Zierikzee, de Westhoek en Brouwershaven mocht blijven, ongeveer 6000 personen. Zij waren voortaan geheel op zichzelf aangewezen, Monument te Renesse. want een groot deel van het vee, de voorraden aardappelen en granen waren ook weggevoerd. Gedurende de oorlog zijn er wel vaker groepen mensen geëvacueerd, maar nergens zo'n grote groep als van Schouwen-Duiveland. 268

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 1991 | | pagina 14