Èllef meië 1991
Aollef achte in d'n ochend. Dat was vroeg
uut de koesse! Je mot 'r toch 'n bitje
opgereed uutzie as je mit „Stad in Lande"
op stap gaet.
Op die straelende ochend stonge de bussen,
twêêë in getal, a gerêêd op 't Kraenplein.
Zö'n vuuventachtig man in vrouwen van de
negenonderd leden adde de stoute schoenen
angetrokke om mee te gaen nae 'n
vestiengstad: Naerden.
Oegaet dat. Anjes drukke, 'n blie gezicht
trekke da je mekaore wï 's ziet. Nog
effetjes kieke nae de oranje tullepjes in 't
Aevenpark onder 't jonge groen van de
boamen; in de vèrte wies de vurreke van
Neptunus nae 't Nóórden; 'n fris windje.
Êêmae gezéte, je jas weggefrommeld bóve
j'n öód, in dae gienge m'n mit de koesse.
In de zonne ma schiene! Die tóöverde
zilvere plassen licht op 't Keeten in
Mastgat. Liet de weelde zie van de
blommen in de bèrremen in de witte
meidöörnstruken oplichte tussen 't groen
strewêêl, a waere 't bruidsboeketten.
Zeker, dien anblik is 'n zaollefje vó je ziele
ma, de kéle wil oak wat nae twêê uren in
de bus. Noe, dae was vó gezurregd. M'n
belandde in Naerden op koffietied in de
Kapschuure, 'n zeventiensêêuwse boerderie.
't Was t'r binnen wè 'n bitje an de nauwe
kant mity zó'n stóót ménsen ma wè
gezellig in, 'n goeie kop koffie. Die gieng
d'r in kan'k je vertèlle! Boven j'n ööd
ienge rieken, rieven, schrepels in schoppen
om te bewiezen da m'n in 'n eusse schuure
zaete.
Ma, ja, dae waere m'n nie vó gekomme.
M'n zouë de vestieng gae bekieke.
't Krootje, wae ik bie was, stong onder
leiding van 'n gids afkomstig uut
Amsterdam, 'n Vutter, za'k ma zegge, die
van wanten wist over die vestieng.
Meraekels, dat was trappen klimme in goed
luustere. Ik ben ma klein van stik in dan
zie je toch nie zó véé. Je staet dan mêêsta
an 'n andermans rik te ruuken. Dus goed
luustere, in as de stoet z'n eige wï in
bewégieng zet, zèllef nog eventjes kieke wae
t'n 't over g'ad eit... Noe, m'n èbbe d'r
toch wè 't êên in ander van opgestóke. Ze
konne d'r vroeger oak wat van. Liege in
bedriege in mekaore döödslae.
Zó was t'r in 1572 'n Don Ferdinand de
Toledo, die stak êêl de zaek in brand in liet
ma 'n zestig man uut Naerden in leven.
Binne in de vestieng kom j'aollerlei
waepentuug tegen in angeklêêde poppen,
die de soldaoten van vroeger motte
verbééle. Die kearels waere gekleed of ze in
de opera op moste trééë. Van veldgries was
in die daegen gin spraeke. Wènêênt! Geel
in róód! Dat was opzichtig in zodoende
makkelijk vó de kommendant oevéé d'r
nae de slag bléve lègge; dat tèlde
makkelijk....
270
