Hoe dichtbij is de Verrenieuwstraat (slot)
Zaterdagsmorgens was er een vast patroon
te zien in de straat. Alle huismoeders
gingen ongeveer op dezelfde tijd de stoep
schrobben en daar hoorde dan ook een
stuk straat bij. Je kon het je als huisvrouw
gewoon niet permitteren om dat karwei
over te slaan, want de sociale controle was
in die dagen erg groot. Bij ons thuis werd
er dus eveneens trouw geschrobd en gesopt.
Het was heel gewoon dat de kinderen hier
wat aan mee hielpen. Mijn zus en ik
hebben heel wat emmers water met volle
overgave over het plaveisel gesmeten, totdat
onze moeder het genoeg vond. Nog hoor
ik de harde bezems over de stoepen en
straatstenen schuren en de zinken emmers
werden nu ook niet altijd even zachtzinnig
neergezet.
Mijn vader had het niet zo op die
collectieve schuurpartijen begrepen. Soms
moesten we eerst het gras tussen de grote
straatklinkers uit steken, wat dan al gauw
door vele buurtkinderen werd nagedaan.
Het gaf wel een zekere band, zo bezig te
zijn. Vervelen deden we ons zelden in die
tijd.
Dikwijls zag je de mensen op de stoepen
voor hun huizen staan praten. Veelal waren
dat de oudere mensen. De vrouwen waren
meestal in het zwart of grijs gekleed en
droegen een grote schort. De kleding hing
tot op de grond. De mannen zag je in
schilderskiel, winkeljasje of voorschoot. Je
kon aan de kleding eigenlijk het beroep
aflezen. Menig buurtpraatje werd er
gehouden en de plaatselijke nieuwtjes
werden uitgewisseld.
We hadden niet zo'n haast en we namen de
tijd voor elkaar. Het wel en wee kreeg de
nodige aandacht. Voor de kinderen hadden
de vriendelijke mensen altijd wel een
aardig woord of een kwinkslag over.
Vferrenïca wstraat
.tUigOtlr.MCHELS.
W* ÖchtiftaB, Zteïljy
Begin Verrenieuwstraat in 1907 met borstelventer (hondekar). Let ook op de gevels van de nrs. 1, 3
en 5 (vergelijk blz285).
309
