Getuige van het verleden
Franse namen voorzien. Ter gelegenheid
van de verjaardag van Napeleon op 14 aug.
ging het fransgezinde stadsbestuur hiertoe
over. Zo viel de Korte St. Janstraat de eer
te beurt vernoemd te worden naar de meest
beroemde Nederlandse admiraal, t.w.
Michiel Adriaensz. de Ruyter (1607-1676).
Tot het jaar 1813, met het einde van de
franse bezetting, werd de Korte St.
Janstraat omgedoopt tot „Rue de De
Ruiter".
Zierikzee was en is nog steeds trots op zijn
haven en de visserij, en op hoge en eervolle
plaatsen wordt hiervan getuigenis afgelegd.
De windvanen op de St. Lieven-
Monstertoren (zeilschip), de toren van het
stadhuis (Neptunus) en de Zuidhavenpoort
(zeemeermin) zijn als symbolen van het
maritiem verleden en heden aan te merken.
De aanleg van een museumhaven in de
Oude Haven roept niet alleen
verwachtingen op, maar zal evenzeer het
„historische vizioen" zo nabij mogelijk
moeten benaderen.
Zierikzee, feb. 1992
H. E. S. Sinck
Hij staat er nog steeds, op een hoekje van
de Balie; een beetje uit het lood, een beetje
treurig ook. Hij leunt tegen een kastje vol
elektronika in zogenaamde funktionele
vormgeving, geflankeerd door quasi
klassieke betonnen palen die suggereren
aangepast te zijn aan de omgeving: een
echte arduinen paal, robuust de eeuwen
trotserend om ons te vertellen hoe het
geweest is aan de Balie, als in het bijbelse
verhaal van Job, waar een boodschapper
zijn verhaal beëindigt met de woorden
en ik alleen ben overgebleven om het
U te melden".
Tot het eind van de vorige eeuw was de
Balie de enige plaats in Zierikzee waar
ruimschoots de gelegenheid was voor
grootschalige manifestaties. Havenplein en
-park waren toen nog haven, het huidige
plein en park bestonden toen nog niet.
Zo kunnen we ons voorstellen dat op de
Balie, toen het grote plein voor toren en
kerk en vlakbij de grafelijke woning, de
ridders hun steekspelen en toernooien
hielden, de rechtbank er zitting hield en er
markten werden gehouden. Kortom het
middelpunt van Zierikzee waar het
openbare leven zich afspeelde.
Tegenwoodig kennen we de dranghekken,
die bij manifestaties worden geplaatst,
vroeger speelden hier de arduinen palen
een grote rol; door het oog in de kop van
de paal konden touwen worden gespannen
om het publiek op afstand te houden of
om het vee aan vast te maken.
Waarschijnlijk zijn er eerst houten palen
gebruikt. Maar met het groeien van de
welvaart en de grootse bouwplannen voor
Sint Lievenmonsterkerk en -toren, pasten er
geen houten palen meer.
Toen zijn ze er gekomen, de stenen palen,
robuust, funktioneel, gemaakt om de
eeuwigheid te trotseren. Ze hebben er
eeuwenlang gestaan en hun dienst gedaan,
338
