steiger en werden 's morgens om 8 uur beladen
met evacuées die daarop tot de volgende mor
gen moesten wachten voor vertrek naar
Dordrecht. Dit was om te voorkomen dat de
schepen onder vuur genomen zouden worden
door Britse jagers bij hun raids over de Zeeuwse
wateren. Op al deze reizen was iemand van de
Colonne met een assistent aanwezig voor bege
leiding en eerste hulp.
Nadat de meeste burgers waren vertrokken
restten er nog de zieken en minder-validen.
Hiervoor had men de veerponten van de
Westerschelde gevorderd die met hun ruime
autodek zeer geschikt waren voor vervoer van
de zieken. Voor het vervoer van huis naar Zijpe
waren enkele ambulanceauto's beschikbaar. Het
kwam er dus op neer dat men de patiënt thuis
klaar moest maken voor vervoer naar Zijpe, tot
dat er 2 veerponten vol waren voor vervoer naar
Rotterdam.
Bij alle ellende waren er ook lichtpuntjes die
bemoedigend waren, zoals met het bejaarde
echtpaar dat elkaar in 12 jaar niet gezien had.
Ze woonden samen met 2 dochters in een klein
winkelpandje. Moeder lag boven op een kamer
tje te bed en vader, die slecht ter been was en
door zijn omvang het smalle trapje naar boven
niet op kon. huisde in een donkere alkoof achter
de winkel. Toen de 2 samen in de ambulance
lagen vroeg moeder: ..Ben jij dat Adriaan?, en
weetje dat het 12 jaar geleden is dat we elkaar
hebben gezien"? Dat zijn momenten om stil van
te worden. Nadat we ze aan boord hadden
gebracht lagen ze hand in hand stil te genieten
van hun hereniging.
Na de voltooiing van de evacuatie-opdracht
bleven er van de groep nog 2 man over om
eerste hulp te kunnen verlenen en toen ik eind
april '44 op last van de N.S.B. gemachtigde
Ilcken ook het eiland moest verlaten bleef alleen
A. Berrevoets over. Nadat Zeeland bevrijd was
op Schouwen-Duiveland na, en er overal alom
avond aan avond de bevrijding gevierd werd,
brak er voor deze regio de zwaarste en druk
kendste periode uit de oorlog aan. Deportatie
van de mannelijke bevolking die er toen nog
over was voor tewerkstelling in Duitsland. De
moord op de 10 jonge mensen die naar bevrij
ding snakten. De beschietingen vanaf Noord-
Beveland en Tholen die veel slachtoffers
maakten. In deze periode was alleen
A. Berrevoets nog over om eerste hulp te verle
nen, wat hij dan ook met volle overgave en
gevaar voor eigen leven gedaan heeft, meestal
geassisteerd door een chauffeur en een helpster.
Bram heeft in die tijd met ere het Rode Kruis
handen en voeten gegeven.
Zierikzee, maart 1992, D. Joppe sr.
Het Rode Kruis en Zeeland. 125 jaar Rode
Kruis. De Zeeuwse Afdelingen.
(Kruiningen 1992. ISBN 90-73975-03-4).
362
