't Vischslop - Visstraete...
"Wat 'r is. was t'r a lank a, in wat 'r wéze za, is
t'r a lank a geweest"! zei Prediker.
'k Ebbe't over die twêê ardstêêne paeletjes
bóve an de Vis-straete!
Deu d'ongewoonte zou j'r tegenan loape.
Kiek, d'r is toch 'n bitje "nieuws onder de
zonne".
Jaeren gelééje stonge d'r oak paeletjes, onderan
in bovenan.
Die waere zochter, die waere van out, wit
geschilderd. as de meerpaelen an de kaoië ma,
nie zo dikke vanzèllef. Belange nae nie.
"t Vischslop ad dan oak 'n êêl andere "uutstrae-
lieng" - zö noeme ze dat, vandaege de dag - as
de Visstraete van noe.
Om "t in d'ééste plekke ma bie 't out te ouwen;
onderan stonge 'n stik of wat leilinden. Die
stonge dae zó ma mooi te wézen vó 't
tabakswienkeltje van juffrouw Potappel.
Asje goeië maotjes was mochje. bóve uut 't
raem kieke, in 't nisje waerin 'n koppeltje duuf-
jes nistelde. Zóma, '11 klein, stil wondertje,
belicht deu vlekjes licht van 't zonnetje dat
deu de lichtgroene blaeretjes beefde. Bóvenan 't
straetje: 'n ouwe muure die tegen vier boamen
anleunde, vier stille boamen, 'n groen
opont'oud tussen 't grauwe van de gevels...
Op 'n stoepe 'n klein meisse die mit d'r poppe
speelde. D'r lieve stemmetje wie meegenóme in
't gesuuzel van de wind die deu de blaeretjes
sidderde, 'n Vlucht mit duuven, die de stilte
verdiepte op 'n gewone, deudeweekse dag... Je
mocht 'r allêênig ma loape. Dat is, tot op d'n
dag van vandaege, nog zó... Wat die paeletjes
toentertied moste tegen'ouwe èbbe 'k nooit
goed begrépe. Wat ad je êêmae? Oóguut 'n
koesse, 'n vracht-rieër of de tramwaegen. Noe,
dat gieng aomae zó gezaepig dat gin mens z'n
leven d'r an oefde te waegen. Ma, ja, 't was 'n
êêl andere tied, niewaer?
D'r kwam toch nog gauw veranderieng in. D'r
kwam stööm achter deu d'n oorlog, 't Was a
gauw van: vrie baene, weg mit die paeletjes! Zö
langsaeman was "de beer los". De "uutstrae-
lieng" gieng mit z'n tied mee. De linden
verdwéne in oak de boamen bovenan. De muure
was uutgeleund in wier rechtoverènde gezet.
366
