De watersnoodramp van 1 februari 1953.
"Zeeland, nog slechts ten dele hersteld van de
wonden uit de tweede wereldoorlog, zich voor
bereidend op een moedige greep naar nieuwe
welvaart, is getroffen door een ontzaglijke
natuurramp. Het bloedt opnieuw uit vele won
den. (Uit de Kantlijn in de Provinciale
Zeeuwse Courant van 2 februari 1953). In de
afschuwelijke nacht van I februari 1953 waarin
dijken doorbraken, verloren 1835 mensen het
leven en kwam 200.000 ha. land onder water te
staan. Het ergst getroffen gebied was
Schouwen-Duivelcmd. De heer J. C. van
Beveren uit Zierikzee schreef voor ons medede
lingenblad zijn persoonlijke herinneringen.
"en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord"
(H. Marsman)
"Ten tijde van de ramp bestond ons gezin uit:
Vader J. C. van Beveren, (27 jaar), moeder
M. van Beveren - van Burg (26 jaar) en de kin
deren Piet (4Ella (bijna 2) en Leo (5 maan
den), Ella verbleef in het ziekenhuis te Goes,
waarin zij op 1 januari 1953 heel ernstig ziek
was opgenomen.
Wij bewoonden toen pand Zevenhuisstraat 2,
hetwelk wij in het najaar van 1951 hadden
gekocht van mevrouw L. Boogert - de Graaf,
wonende Nieuwe Haven C 103, die in de ramp
nacht is verdronken.
Zaterdag 31 januari was een normale dag voor
ons gezin. Wij hadden ons werk gewoon ver
richt, hoewel die dag een zware storm de
Zeeuwse eilanden en de gehele westkust van
Nederland teisterde en tevens voor de komende
nacht een springvloed werd vewacht.
Die zaterdag kwam ik omstreeks vijf uur naar
huis van de cursus "Aanleg van tuinen" die in
Zierikzee werd gehouden en liep nog even om
over de Nieuwe Haven, van de Nieuwe
Boogerdstraat tot aan de Zevenhuisstraat.
Hoewel het op dat moment bijna laag water had
moeten zijn, zag ik dat het water in de haven
niet was gezakt tot het normale laagwaterpeil.
maar dat het water bijna gelijk stond met de
blauwe leien aan de bovenkant van de kade
muur. Dat was abnormaal, aangezien het rond
middernacht pas hoogwater zou zijn.
In het begin van de avond werden overal langs
de Nieuwe- en Oude Haven de vloedplanken
geplaatst.
Achteraf kan ik het allemaal niet goed verkla
ren, maar wij zijn die avond op de normale tijd
tussen tien en elf uur naar bed gegaan. Om één
uur 's nachts werd ik door mijn vrouw gewekt
omdat het zo'n geloop en leven was in de straat.
En hoewel er een zware storm woedde, zodat af
en toe het behang in de kamer heen en weer
bewoog, waren wij toch niet angstig. We zijn
toen opgestaan, hebben ons gekleed, mijn
vrouw heeft thee gezet en ik ben naar het
boveneinde van de Zevenhuisstraat gegaan.
Daar stond het water meer dan een meter hoog
tegen de buitenzijde van de vloedplanken. Met
ongeveer tien mensen, meest buren, stonden wij
daarachter, praatten over deze abnormale
toestand en keken naar de hoge watervloed.
Ik had iets dergelijks nooit in werkelijkheid
gezien, wel op foto's.
Daarna ben ik naar huis terug gegaan en heb ik
verslag van mijn bevindingen gedaan. We heb
ben eerst een kopje thee gedronken en toen heb
ik getracht mijn schoonmoeder en schoonzuster,
die in de Nieuwe Boogerdstraat woonden, te
wekken, maar dat lukte niet want vanwege de
harde storm hebben zij mijn gebel niet gehoord.
Vervolgens heb ik voor onze voordeur aan de
onderzijde een brede plank met een baalzak ge
spijkerd om het water, dat inmiddels over de
vloedplanken heen liep. buiten ons huis te hou
den. Achteraf bleek dat een simpele gedachte,
want even over twee uur in de nacht stormde en
stroomde de watermassa meer dan een meter
hoog door de straat en langs de ramen.
Op dat moment hadden wij nog geen water in
huis, doch dat zou snel veranderen. Want met
de verhoging van het water in de straat, borrelde
het water van onder de vloer in huis en kwam
het geleidelijk hoger.
Eén grote armstoel en de radio heb ik nog naar
boven gebracht. In de huiskamer had ik de laden
383
