Ma, noe komt 't: die wannutten van toen gienge die kèrreke, die t'r as 't waere nog stong, afbré- ke! Oe vaolt 't op je blóóte verstand?! Dae gienge ze: de overènde gebléve muren; de altaers in pilaeren; de ongeschonde grafmonu menten. Die laoste bete ze mit kruut in mokers uut mekoare beuke... Van dat aolles kwam d"r 'n laege puun vrie; noe. dae kö je u tegen zégge! Dat èbbe die wantewévers mit scheepslaediengen verkocht, om d'r de dieken mee te verstèrreken Tjah, zégge ze: dat was toen de gêêst van d'n tied. An m'n hola! Nêêë, nêêë, m'n waere nie zukke cultuurbeschèrremers, in, dat binne m'n nog nie! Oe ka je noe goed praete 'n spul. dat mit véé gebed in offers deu 't voorgeslacht is opgebouwd, zöma nae de ratsmodéé t" èllepen? Naedien èbbe ze de "slierkèrreke", oftewel de Nieuwe Kèrreke geboud. Die wier op 21 meië 1848 as zódanig ingewijd. An de vókant töónt 'n bitje deu 'n stelletje pilaeren in 'n brêêje, ardstêêne trap. Zö'n trap ei wé wat, temissen, as 't lotje vó 'n rolstoel ei bewaerd... Naest die trap ei je an wêêskanten brêêje, ardstêêne schuinten. Kiek, in noe komt 't slieren om 't oekje kieke. Wat doe je. as kind. juust, d"r af sliere! Dat motte d'r, deu aol die jaeren éne, duuzende, in nog 's duuzende, geweest èbbe. Van aol die billetjes is t'r gewoon 'n gleuve in gesléte! Ka je naegae! In toe is op 'n keer de naem "slierkèrreke" gebóre. Oe meer in gebruuk, oe gladder de glierbaene wier. Oak mosje d'r dróóg weer bie èbbe. Nattiggeid dat stroopt tevéé van eiges. Dae binne wat broekjes nae de Filistijnen gegae. Dae ka je de leunieng van de Zêêlandbrugge mee vol ange, in dan ouw je d'r nog over! Nattiggeid was oak 'n waepen! Mochje nie méédoe an 't slierfêêst. of, ad je ze nie óög-op, dan piste je op de schuinte, in was iederendêên uutgeslööre. Tuus adde ze t'r nie op. 't Was in 'n tied dat êêl wat moeders de boot'rammen moste smeare, dat de kruumels tegen de zolder vlóge, in 'n aollefje wier ommegekêêrd vó 't wier uutgegéve. Lae 'k 'r ma over opouwe, want dat spreekt de gasten van vandaege d'n dag, mit 'r rolschaessen. d'r ski-boards; d'r surref-planken in echte gliebaenen in 't zwem bad toch nie mï an. Lae m'n de kèrreke ma 's in gae. Dat déé je toe toch wè wat; zeker as kind. Die óóge raemen, de bochten mit baldakijnen d'r bóve -dae zaete de notabelen- daer oorde je je vaoder of moeder wè 's, mit eerbied, over praete... Dan ad je de "tuun" rond de preekstoel, in daer- in zaete aol de êêren, die d'r aolles van wiste wat mit de kèrreke van doen ad. Ma, boven dat aolles uut, was dae dat machtige urregel mit z'n glimmende puupen! Dat urgel was vó mien de trekpleister. As dat gieng spéle, in iederendêên zong mee, dan liepe de rilliengen over m'n rik. 't Kon nie ard genog gae. Achteraf bekéke zonge de ménsen mit meer overgaeve dan vandaege d'n dag! In dan Kossemisse! Dat was oak zö'n klank-in- kleure fêêst. An wêêskanten van de preekstoel stong dan 'n knots van 'n kerstboom, mit echte kaessen, die deu de koster wiere angestóke, mit 'n kaesse op 'n lange stok. Dae zat je dan, mit je kossewae- gen in j'n and, te luusteren nae 't Kerstverael. Je kreeg oak nog 'n pakje. Naegelang j'n afkomst zat dae 'n bostrok, 'n èmde of 'n scheurkalender of 'n boekje in... Wat gebeurde d'r aomae nie in die Grööte Kèr reke? 'I Ellefonderdjaerig bestaen van Zur- rikzêêë, wier d'r, op 'n straelende ochend. gevierd in 'n dankdienst. Aol die mensen, verklêêd as poorter in poorteres! 'k Zie ze nog gae deu de zonovergóte straeten. 't kleure-spel op 't plein vó de kèrreke; in de banken in de kèrreke. De gerdienen, *n bitje dichtgetrokke; anders scheen de zonne recht in de snute van de domenie! In, vaneiges, wï dat urgel, noe mï meziek uut Valerius Gedenkklank. "Gelukkig is 't land", gollefde op de zwaere bassen deu de kèrreke in deu de arten van die ménsen van toen. D'r gieng eimelijk êêl wat omrne in die Gröóte Kèrreke. De uutvoeriengen van de Oratori- umverêênigieng; mit orkest! De Wienersanger- knaben 'k 'r öóre zienge. Bruulofsdiensten van promenente Zurrikzêêënaers. Om kort te gaen: was 't wat van anbelang, dan was 't in de "slierkèrreke"! M'n èbbe d'r oak 't lêêd van de ramp binnege- brocht in drienvuuftig. Dat dééje m'n mit aolle geloavege op êêne kluute. Mit lêêd is dat 'n makje... 542

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 1995 | | pagina 34