V t xp u SftXltd'A Uut gebrek an geloavige èbbe m'n d"r noe 'n "multi-cultureel" centrum van gemaekt. 'k Stae zèllef oak wè's op de planken zöas ze dat noeme, in dan kom je vaneiges wè 's 'n kêêr in de Grööte Kèrreke terechte. Noe. d'r is nog vee van de echte kèrreke overgebléve. Dae stae 'k dan: mit de preekstoel in de psalm- borren achter m'n rik, in bóve m'n dat zèllefde urgelfront. Dat binne zaeke wae nog wijdieng van uut gaet, in volgens mien 'n bitje verbaesd neerkieke op dat mannetje, die ze nog kenne van vroeger, toe t'n saeme mï z'n moeder, eer biedig de andjes vouwde in diezellefde ruumte, wae t'n noe grappen stae te verkóöpen... Gek Vó ons, de kinders van toen, bluuft 't de "slierkèrreke". De "slierkèrreke". 'n schaeduw van 'n stikje verleden, die bie de ouwere lezer nog 'n glimlachje töovert op 't deugroefde gezicht.... Ad Leijdekkers 543

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 1995 | | pagina 35