Rondom de Fonteine
Vervolg
Wat dat betreft was het een gevaarlijke straat
want door deze straat reed altijd een agent naar
huis. Gelukkig belde hij altijd met zijn fietsbel
voor hij de Poststraat over stak en dat geluid
herkenden wij. Wij vonden zijn collega, die in
onze straat op nr. 33 naast de Lutherse kerk
woonde, veel aardiger. We hadden het idee dat
hij juist expres een andere route naar huis nam
om ons niet te plagen. Ach laten we die illusie
maar houden.
Om te voetballen had je natuurlijk twee „elftal
len" nodig en dus moesten die samengesteld
worden. Twee jongens gingen tegenover elkaar
staan, zij pasten de tussenliggende ruimte af
door beurtelings de hak van de ene voet tegen
de neus van de andere voet te zetten en zo
naderden ze dan elkaar. Als er dan geen voet
meer tussen kon, dan mocht degene die dan aan
de beurt was nog even zijn voet er dwars tussen
plaatsen en, als er dan geen ruimte meer over
was voor de volgende dwarse voet, dan was de
laatste stap de winnaar. Hij mocht dan als eerste
uit het beschikbare aantal jongelui kiezen. Soms
waren er zo veel dat we wel zes tegen zes kon
den spelen of zo. Bij een ongelijk aantal was de
oneven persoon een kleintje of eentje die er
„niets" van kon, die kreeg de laatste kiezer dan
kado. We speelden veel over de band. dat was
een trap tegen de muur en dan zo iemand passe
ren en we juichten voor ieder doelpunt want het
was helemaal niet zo belangrijk wie er won. im
mers de volgende dag was je misschien wel bij
de andere partij en uiteindelijk waren het alle
maal je vriendjes. De Olympische gedachte, dat
deelnemen belangrijker is dan ovewinnen, gold
ook toen al. We vonden het jammer dat de win
ter aanbrak, want dan was het buiten spelen
voorbij.
Neen. dan de zomer, dan was er altijd wel wat
in de straat te beleven of te beluisteren. We slie
pen met het raam open en 's - morgens vroeg
werd je dan meestal gewekt door de haan van
de buren, die kraaide naar hartelust en kreeg
antwoord van een haan een straat verder. Soms
hoorde je ook de koeien van de boer die op het
Padje woonde, voorbij gaan. Die gingen dan
naar het weiland dat aan de andere kant van de
stad lag. Het was heel gewoon als er een paar
koeievlaaien in de straat lagen, trouwens ook
paardevijgen lager er regelmatig. Ik heb wel ge-
De Fonteine in het jaar 1904. (Foto: Streekarchivaat)
586
