De Zuid-Havenpoort in 1910 (Foto: Streekarchivaat)
zien dat iemand ze opschepte om de achtertuin
te bemesten.
Een sensatie was het als een paard op hol sloeg,
hel gekke was dat dit in mijn herinnering altijd
in het Achterommetje gebeurde, want het paard
kwam dan van de Fonteine afgedaverd en de
mensen maakten dat ze opzij kwamen.
Verderop werd het dier dan toch wel door ie
mand opgevangen en als de eigenaar er niet
achteraan kwam zal het wel in de betonnen
schutskooi. vlak tegen de ..Baene" aan opge
borgen zijn.
Een ander geluid dat je nog al eens hoorde, was
het roepen van de pauwen van de Miereboer,
die zijn boerderij vooraan in de Miereweg had.
Trouwens, die boerderij staat er nu nog.
In onze straat staat nog altijd een rij schuren.
Vroeger werd daar het draaiorgel van de familie
Rossen gestald. Nu was dat stallen natuurlijk
niet zo erg, maar het werd daar ook een keer per
jaar opnieuw gestemd. Dat was een irritant ge
luid. minuten lang hoorde je dezelfde toon en
het duurde eindeloos voor het karwei geklaard
was. Neen dan dorsen van het graan, dat was
een prettiger geluid. De gebroeders Berrevoets
hadden onder aan de Manhuisstraat (op nr. 8)
een schuur. Normaal konden we daar alleen
maar het mekkeren van de geiten horen die hier
gestald waren, doch als de tijd en het graan er
rijp voor was. moest er gedorst worden.
Dat deden ze nog met de hand. dus met dorsvle
gels.
In gedachten hoor ik nog steeds het ritmische
geluid van de dorsvlegels, die drie verschillende
tonen voortbrachten, hoe was het toch mogelijk
dat ze elkaar nooit op de vlegel sloegen. Dat
was de enige keer dat de schuurdeuren wijd
open stonden. Het was toch wel een belevenis
dat oude geluid van de landbouw in de straat te
horen.
Een ander geluid, dat men trouwens aan de hele
zuidzijde van de stad kon horen, was de
scheepsfluit van de boten die door de brug bij
de Zuid - Havenpoort wilden varen. De brug
wachters spoedden zich daar heen. Maar voor
iedereen was het bekendste geluid natuurlijk de
stoomfluit van de ..spoorboot" die bij het
Tweede Weegje floot om te laten weten dat hij
er aan kwam. Voor degenen die iemand moes
ten ophalen was dat het sein dal men moest ver
trekken om de verwachte persoon van de boot
te halen. Maar ik lag dan al op bed en het fluit
signaal betekende voor mij vlug gaan slapen
want morgen is er weer een nieuwe dag.
's-Hertogenbosch, 24 december 1993.
Harry BI ankert.
587
