Noord-wester storm Mun komme van Bru goede reclame voor de ommezwaai naar recre atiegemeente," nreent Jumelet. „De economie van Bruinisse was gered." Stoffel A. Jumelet bewaarde alle stukken die van zijn hand ver schenen en gaf met hulp van de gemeente Bruinisse zijn boek uit. De gemeente geeft dat boek cadeau als relatiegeschenk. De ereburger en schrijver van Bruinisse werd onderscheiden met de gouden eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje Nassau. B.R.- de R. Bruinisse, 12 januari 1996 Uit: „Dorpsleven vroeger en nu" en „Uit de Oude doos", door A. Wiebrens-Beekman, Bruinisse Als de Noord-Wester fel beukt onze stranden. Klimt tegen dijken met razend geweld. Als sterke bomen, die eeuwen trotseerden Nu in een oogwenk ter aard zijn geveld. Als de Noord-Wester loeit om onze huizen. Rukkend en trekkend aan muren en dak. Pogend met woeste vaart binnen te dringen. Zijn we weer angstig niet op ons gemak. Want we vergeten nooit meer in ons leven Eén februari, de dag van de rouw, Toen de Noord-Wester zijn slag heeft geslagen Velen deed sterven, hen greep in zijn klauw. Als de Noord-Wester met gierende vlagen Jaagt over het water, het stuwt naar de kust. Dan is de mensheid, hoe trots ze mag schijnen, Zich weer zijn onmacht en kleinheid bewust. Mun komme van Bru, in mun weete van niks, Mè aol die dat zè, slae de planke glad mis. Mun binne nie van gistere; mun weete wè wat Soms mear dan de mensen, die komme uut de stad. Den dracht is verdwene, die zie je nie mear. In un vrouwe mi un muste op, nog un eél inkle kear. „In stoofboaie keusen wae zaj ze nog zië? In wie komt ter nog mi un schorte an verbie. Gean man draegt er noe nog; un duffelse rok. Mun droage de waste nie mear op un stok Laezekousen in klompen, ok die binne zoek, In wie draegt ter noe nog un engels lere broek. De schippers dat binne noe eëren. 't is waer. Ze rie in un auto, je zou zè oe komt klaer. In de vrouwtjes die laope ok piekfijn der bie, In ze stappe in der auto want ze kunne zelf rië. De jongers in de meisen, die draege lang air 't Ang soms op der kraege, 't is gek; mè toch waer. Je mo wel us vraege, ok dat komt wè voor Beje un jonge of un meise. wantje zietet nie oór. Vee is ter veranderd in vee is verbie, Mè verlange nae vroeger, dat doe mun mè nie 't Is noe beter dan toen; mè toch zè mun ok nu Mun weëte van niks, want mun komme van Bru. 609

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 1996 | | pagina 27