Silhouet van Zierikzee, vail Johan Berrevoets. merkwaardige licht ontwaarde en hij verdween onmiddellijk met zijn camera de polder in of naar de zeedijk. Tot onsteltenis van zijn vader, die niet zo erg te spreken was over deze fratsen. Van dit soort grappen kon de schoorsteen niet roken. Soms ook verdween Johan naar Wester- schouwen, naar boerderij Prinsenhoeve" en sliep daar in de stal. „Ik was nu eenmaal een buitenbeentje. Op de boerderij voelde ik me thuis, lekker vrij. Daar kwamen toen al groepen met jongeren uit de stad, om een paar weken in de frisse zeelucht door te brengen. Ik vermaakte dan de hele boel. Misschien was ik ook wel een goed sociaal werker geweest." Johan was in derdaad sociaal betrokken. Hij .diende" lange tijd de vrijwillige brandweer en deed veel aan jeugdwerk en ander kerkenwerk voor de Nederlands Hervormde Kerk in Zierikzee. Op 26-jarige leeftijd huwde hij Thonny den Haan. ze kregen drie kinderen. Eind zestiger jaren werd Johan ernstig ziek. Zo ziek. dat hij het beroep van timmerman-aanne mer op moest geven. „De medici gaven mij het advies om een ander beroep uit te oefenen," aldus Berrevoets. „Diep in mij hart heb ik wel altijd geweten, dat het beroep van timmerman eigenlijk te zwaar voor me was. Begin jaren zeventig kwam ik in aanraking met de toenma lige hoofdredacteur van de Zierikzeesche Nieuwsbode, de heer Tinus Bij de Vaate. Hij vond het een voordeel dat ik met goede fo to's kwam en dat ik zelf kon ontwikkelen en af- drukken.We konden meteen goed met elkaar opschieten en ik werd persfotograaf. Tinus was een kleurrijk figuur, een aparte. We waren van het het zelfde slag. Jan Jongschaap was in die tijd de enige journalist in vaste dienst, de rest van de berichtgeving werd door plaatselijke correspondenten verzorgd. Tinus en ik gingen samen op pad. hij maakte de berichten en ik de foto's. Tinus had overal belangstelling voor. We waren dag en nacht in de weer. Hij inter viewde en ik was er altijd bij en maakte de plaatjes. Zo ging dat toen. Als er ergens een op tocht was, dan stonden wij met z'n tweeën langs de weg. Hij was een hoofd-redacteur die altijd voor honderd procent achter me stond. 12

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 1996 | | pagina 18