Silhouet van Zierikzee, vail Johan Berrevoets.
merkwaardige licht ontwaarde en hij verdween
onmiddellijk met zijn camera de polder in of
naar de zeedijk. Tot onsteltenis van zijn vader,
die niet zo erg te spreken was over deze fratsen.
Van dit soort grappen kon de schoorsteen niet
roken. Soms ook verdween Johan naar Wester-
schouwen, naar boerderij Prinsenhoeve" en
sliep daar in de stal. „Ik was nu eenmaal een
buitenbeentje. Op de boerderij voelde ik me
thuis, lekker vrij. Daar kwamen toen al groepen
met jongeren uit de stad, om een paar weken in
de frisse zeelucht door te brengen. Ik vermaakte
dan de hele boel. Misschien was ik ook wel een
goed sociaal werker geweest." Johan was in
derdaad sociaal betrokken. Hij .diende" lange
tijd de vrijwillige brandweer en deed veel aan
jeugdwerk en ander kerkenwerk voor de
Nederlands Hervormde Kerk in Zierikzee.
Op 26-jarige leeftijd huwde hij Thonny den
Haan. ze kregen drie kinderen.
Eind zestiger jaren werd Johan ernstig ziek. Zo
ziek. dat hij het beroep van timmerman-aanne
mer op moest geven. „De medici gaven mij het
advies om een ander beroep uit te oefenen,"
aldus Berrevoets. „Diep in mij hart heb ik wel
altijd geweten, dat het beroep van timmerman
eigenlijk te zwaar voor me was. Begin jaren
zeventig kwam ik in aanraking met de toenma
lige hoofdredacteur van de Zierikzeesche
Nieuwsbode, de heer Tinus Bij de Vaate.
Hij vond het een voordeel dat ik met goede fo
to's kwam en dat ik zelf kon ontwikkelen en af-
drukken.We konden meteen goed met elkaar
opschieten en ik werd persfotograaf. Tinus was
een kleurrijk figuur, een aparte. We waren van
het het zelfde slag. Jan Jongschaap was in die
tijd de enige journalist in vaste dienst, de rest
van de berichtgeving werd door plaatselijke
correspondenten verzorgd. Tinus en ik gingen
samen op pad. hij maakte de berichten en ik de
foto's. Tinus had overal belangstelling voor.
We waren dag en nacht in de weer. Hij inter
viewde en ik was er altijd bij en maakte de
plaatjes. Zo ging dat toen. Als er ergens een op
tocht was, dan stonden wij met z'n tweeën
langs de weg. Hij was een hoofd-redacteur die
altijd voor honderd procent achter me stond.
12