geen beleid stoelen. Er zal naar een meer duur
zaam soort werkgelegenheid gezocht moeten
worden voor deze regio."
De herindeling is haar nog steeds een doorn in
het oog. ,,lk ben niet conservatief, maar ik zie
nog steeds geen voordelen. Alles is veel te groot
schalig. De dorpen hebben een eigen karakter en
nu wordt de hele boel op één hoop geveegd."
Ook het overheidsbeleid van nu kan haar goed
keuring nauwelijks wegdragen. „Vroeger werd je
geleerd, om eerst te sparen en dan pas iets uit te
geven. Tegenwoordig verzinnen ze zelf, dat er
misschien wel eens een subsidie aankomt en
daar worden dan hun plannen op gebaseerd. De
meeste keren komt die subsidie er helemaal niet,
maar niemand die dat dan nog controleert. Als
die subsidie uitblijft, kan de bevolking het gelag
betalen en daarbij gaat het dan meestal niet om
zulke kleine bedragen. Laten we het hebben over
het nieuwe gemeentehuis. Meer dan 43 miljoen
moet dat gaan kosten en reken maar op een
overschrijding van minstens 10 tussen uitvoe
ring en presentatie. De burgerij moet dit gaan
betalen."
Mevrouw Niemantsverdriet zat in 27 besturen,
waarbij vooral mensen die sociaal gezien in de
knel zaten, op haar konden rekenen.
Verenigingsleven en de daarvoor benodigde
dorpshuizen hadden haar aandacht. Een van
haar grote liefdes was het bestuurswerk voor de
bibliotheek. Op Schouwen-Duiveland hielp ze de
plaatselijke voorzieningen van de grond tillen.
Een bezige bij. Wat vond haar man van haar niet
aflatende ijver? „Hij stond me overal in bij, want
hij vond dat ik me moest kunnen ontplooien en
mijn talent moest gebruiken. Afgelopen jaar is
hij helaas overleden, net nadat we ons apparte
ment in Brouwershaven in de Muralt hadden
betrokken."
Ze kijkt met veel plezier terug op de tijd dat ze
burgemeester was van Westerschouwen. „De
Oosterscheldewerken verliepen allemaal via onze
gemeente. Ik zat weer in de weg- en water
bouw. In eerste instantie zou er geen weg
komen over de Oosterscheldekering. Ik heb me
er toen zeer voor ingespannen, om die er toch
door te krijgen. Veel heen en weer gepraat met
de lobby in Den Haag heeft ons toch een verbin
dingsweg opgeleverd."
Over haar partij, zoals die zich nu manifesteert, is
ze minder tevreden. „De geest van de tijd is, dat
het eigen belang sterk overheerst, ook binnen
mijn partij. Wij leerden vroeger het algemeen
belang te dienen, maar dat is er nu niet meer bij.
Degenen, die zich werkelijk ergens bij betrokken
voelen, worden nu monddood gemaakt. Dit soort
goede raadsleden wordt weggemanipuleerd. Het
sociale gevoel werd in onze generatie versterkt, nu
is er een instroom binnen de WD van mensen,
die alleen hun eigen belangen via de partij behar
tigen. Plannen die wij indertijd in onze gemeente
met een sociale doelstelling hadden gemaakt -
neem bijvoorbeeld bungalowpark de Soeten Haert
bij Renesse - zijn in een totaal andere vorm uitge
voerd. Niet met de achtergrond die wij op het
oog hadden. Uit de erfpachtopbrengst van de
Stichting Renesse werd de Soeten Haert gefinan
cierd. De doelstelling erachter was, om een sociaal
plan met vacantiewoningen voor gehandicapten
aan de kust uit te voeren. Uniek in Nederland.
Daarbij zou een zaaltje worden gebouwd voor het
sociale gebeuren. Wij hadden landelijke organisa
ties daarin mee. Later is dat plan met 185 bunga
lows op een totaal andere manier uitgevoerd en
zonder de achtergrondsgedachte, die wij eraan
gehecht hadden. De landelijke gehandicaptenor
ganisaties zijn opzij geschoven."
Mevrouw Niemantsverdriet legt langzamerhand
haar functies neer. „Ik borduur nu veel, lees de
kranten en wandel met de hond." Maar ook in
haar seniorenappartement in Brouwershaven,
blijft ze aan het roer. Ze werd door de vereniging
van huiseigenaren van de Muralt gekozen tot
voorzitter. „We vergaderen in een restaurant,
zijn we er gezellig even uit met z'n allen. Ik weet
de wegen bij de gemeente en zo komt mijn werk
hier ook nog van pas."
Brouwershaven, 11 september 1998
B. Romijn-de Raat
15
