f
i"
VAN DE REDACTIE
VAN HET BESTUUR
In dit nummer verslagen over de activiteiten van
het afgelopen jaar. Voor de vereniging een actie
ve tijd, waarin feestelijke en treurige gebeurtenis
sen elkaar afwisselenden. We moesten afscheid
nemen van Ad Smallegange, onze administrateur,
die nauwgezet en in stilte veel werk verzette
voor de vereniging. Op dinsdag 13 januari werd
hij, na een gedachtenisdienst in de Hervormde
Kerk, naar zijn laatste rustplaats, op de algemene
begraafplaats van Burgh, gedragen. Onze voor
zitter gedenkt hem in een 'in memoriam'.
Met plezier kunnen we terugkijken op de 'Zêêuwse
middeg' van 8 november 1997 in de Concertzaal
in Zierikzee. 'Me laehe mit z'n aolen in un deuk.'
Een huzarenstukje van onze commissie
Streektaal. Zo zie je maar weer, hoeveel talent er
in het Schouwse land schuilt. Kritische stemmen
zeiden, dat de zaal stampvol was, omdat de toe
gang gratis was. Men kan het ook omkeren: wat
is het heerlijk, dat een vereniging met zoveel vrij
willigers zoveel mensen een plezierige middag
kan bezorgen. 'T'is ma oejet bekiekt'. Henk
Kesteloo, van de commissie Streektaal schrijft in
zijn verslag: ,,Me belove bie deze, me doet nog
's over"...en daar wachten we dan maar op.
RUIM-TE-DENKEN
De laatste tijd lees ik regelmatig uitspraken in de
krant van mensen, c.q. organisaties die vinden
dat het goed voor Zeeland is om mee te gaan in
de vaart der volkeren. Een vliegveld voor de kust,
bedrijfsterreinen langs de weg Goes-Zierikzee-
Rotterdam, meer glastuinbouw, windmolens en
recreatieparken. Allemaal goed voor de economie,
de werkgelegenheid. Denk je anders, dan ben je
behoudend en heb je geen oog voor de toekomst.
Het streven is naar groter, meer omzet, meer
winst. Welke winst?
Ook ik ben ervan overtuigd dat door de invoe
ring van één Europese munt én het intensiever
gebruik van internet er veel gaat veranderen.
Met het vervagen van de grenzen vervaagt ook
het specifieke kenmerk van een land of streek.
We zien overal hetzelfde type drive-in restaurant
komen. Bedrijfsgebouwen van staal en glas, var
kensstallen en vakantiehuisjes zijn bouwpakket
ten die wereldwijd geleverd worden. Deze nivel
lerende ontwikkeling is niet te voorkomen.
Maar de mens zal ook blijven zoeken naar het
unieke. De behoefte dit unieke te beschermen
zal in de toekomst zeker toenemen.
Wanneer we het Deltagebied met een Europese
bril op beschouwen zien we iets heel anders dan
wat projectontwikkelaars zien. Deze laatste ver
kopen de ruimte aan hen die deze zelfde ruimte
verslinden, zonder dat zich dat realiseren.
Met Europese bril op zien we een uniek deltage
bied. Een gebied dat na 1953 sterk veranderd is,
maar zich nog steeds in positieve zin onderscheidt
van de rest van Europa. Velen zullen zich nog
steeds herkennen in wat P.H. Ritter schreef in
1919 in Zeeuwse Mijmeringen:
"Zeeland is een der weinige streken op aarde,
waar men kan reizen zonder toerist te zijn. Ge
gaat er niet heen om bezienswaardigheden -
wat er aan schoonheid leeft maakt deel uit van
de spheer van het land, ge gaat er niet heen om
op te merken, of om sportieve genoegens te
smaken. Ge gaat er heen om anders te leven,
om den Droom te herwinnen, dien het vlotte,
bezige bestaan van alledag voor u te loor deed
gaan. Het is een wereld op zichzelf, van ons
gescheiden door de wijde eenzaamheden van
zeeën, waarin de eenzame hemel vervloeit, van
geelwitte stranden die vervloeien in de traaguit-
kabbelende golven. Ge gaat er heen om de een-
1
