Elke vakantie hebben we een 'opknapproject'.
We doen veel zelf. Zo heeft er twee vakanties
lang een steiger voor en achter het huis gestaan
om de beide kanten van nieuwe verflagen te
voorzien. Het was een enorm karwei, maar wat
knapte de boel ervan op! De voordeur bleek
nogal verrot te zijn en mijn man vond het een
uitdaging om deze weer in zijn oude glorie te
herstellen. Het was een hele puzzel om dit voor
elkaar te krijgen, maar het lukte!
Tijdelijk had de aannemer uit de Oude Noord
straat er toen een groengeverfde deur ingezet.
Sommige buren dachten dat dit de nieuwe deur
was. Zij klaagden dat het geen gezicht was!
Gelukkig kon hij hen mededelen dat de nieuwe
deur door de bewoners gerestaureerd werd en
weer als nieuw zou worden teruggeplaatst, een
hele opluchting.
Zelfs de tuin heeft een 'metamorfose' ondergaan
en past nu helemaal bij het huis.
Woon je eenmaal in zo'n huis, dan ontdek je pas
wat je ermee wilt en wat wel en wat niet kan.
Zo groeit de restauratie van en de relatie met het
huis uit tot iets moois. Ideeën genoeg, echter de
tijd en financiën spelen natuurlijk een grote rol.
Maar we doen rustig aan en zijn van de straat!
Mijn man en ik wonen er alweer ruim zes jaar.
Klaar zullen we nooit komen met de dingen die
we nog op ons lijstje hebben staan, maar dat
geeft niet. Wij houden van het huis en het huis
van ons!
Aan de mooie stucwerkplafonds van de vroegere
pastorie hangen moderne lampen en op de mar
meren schoorsteenmantels is genoeg plek voor
bijzondere dingen; voor de nodige familiefoto's
bijvoorbeeld. De domineeskamer is de werkplek
van mijn man geworden. Oud en nieuw
combineren in dit huis gaat goed samen.
De kleinkinderen hebben daarmee ook geen
enkele moeite! Bij opa en oma is er altijd wel
iets bijzonders te zien en dat houden we zo.
De gewezen pastorie 'nummer 13' is springle
vend, ook al is zij reeds 200 jaar oud. We zullen
goed voor 'de oude dame' zorgen, hopelijk nog
vele jaren.
Saskia Eggink - du Burck
Voordeur voor de restauratie (foto auteur)
19
