HERENHUIS AAN DE MEELSTRAAT IN ZIERIKZEE
Herenhuis Meelstraat 53 ofwel pension
Beddegoed te Zierikzee in 1988 (foto auteur)
In februari 1987 kocht ik mijn huidige woonhuis
dat ook dient als kantoor en pension, Meelstraat
53 te Zierikzee. Het pand was sinds 1963 als
pension in gebruik, in welk jaar wijlen Jaap
Dogger hier een onderkomen schiep voor zijn
gezin en voor kostgangers die destijds in deze
omgeving verbleven in verband met de
Deltawerken. Dogger exploiteerde hier ook een
sauna, hetgeen in het Zierikzee van de jaren '70
met nogal wat hilariteit werd ontvangen. Vóór
1963, zo vertelde Dogger mij, hadden de wind
en de plaatselijke jeugd lange tijd vrij spel in het
pand dat er toen bouwvallig en verlaten bijstond.
Meelstraat 53 is een rijksmonument, een hoe
danigheid met rechten en plichten ter garantie
van het ongewijzigd voortbestaan van het pand.
De plichten en/aar ik niet als knellend, al bieden
de fiscale- en subsidie-privileges mij evenmin veel
soelaas. Subsidie betekent intensieve overheids
bemoeienis, waarvoor ik nu eenmaal allergisch
ben en belastingvoordeel ontstaat pas boven een
drempelbedrag van vele duizenden guldens
waaraan ik als doe-het-zelver nog maar zelden
ben toegekomen. Het zij zo.
Het verleden is hier nadrukkelijk aanwezig.
Meermalen heb ik het kunnen aanraken wanneer
tijdens een verbouwing, wanden of plafonds
plaatselijk werden geopend. Ik waande mij dan
in contact met de ambachtslieden van weleer.
Zij waren daar als laatsten geweest. Ik vond
wandtegels uit 1625 die met de afbeelding tégen
de muur aan waren gebruikt als opvulling om
muren 'strak' te maken. Die tegels waren in 1730
immers oud en waardeloos! Ook vond ik een
flinke vracht puin die destijds uit gemakzucht in
een holle ruimte was achtergelaten. Ik werd ge
fopt met een flauwe grap van enkele honderden
jaren oud!
Ik heb hier altijd graag gewoond. Niet alleen de
directe omgeving van mijn huis, maar het gehele
bijzondere Zierikzeese stadscentrum nemen mij
moeiteloos mee terug naar het Nederland van de
achttiende en negentiende eeuw. De Meelstraat
(oorspronkelijk de "Middelstraete") was er in
1350 al. Behalve in een historische stad ben ik
hier bovendien onmiskenbaar op het platteland,
en ik beschouw dat als een van de charmes van
dit eiland. Niet zonder reden ben ik destijds de
Randstad - die naar mijn oordeel onverklaarbaar
wordt bewoond - ontvlucht. Ik had het geluk dat
mijn werk dit toeliet, want talloze mensen
zouden hier graag wonen maar kunnen dat niet
door hun economische banden met het drukke
'Holland'.
Alvorens dit pand te betrekken, woonde ik
gedurende tien jaar in de polder nabij het dorp
Noordgouwe. Ik herinner mij, hoewel geboren
in Rotterdam, dat ik in 1987 opnieuw de stad
'uitvond', althans de voordelen daarvan ontdekte.
Wanneer het stormde, merkte ik daarvan nauwe
lijks meer iets. Naar huis terugkerend, vanuit
27
