kleine tengere Romeinen, om vervolgens van alles mee te nemen. De Keltische stammen waren onderling zeer verdeeld en maakten ook vaak ruzie met elkaar. Enkele stammen de Helvetii, die in het huidige Zwitserland woonden, de Eburonen in Haspengouw, de Belgae woonden in Midden-België, de Caninefaten aande kust van Zuid-West-Nederland en de Bataven in de Betuwe. Gaius Julius Caesar, die door enorme omkoperij in de Senaat van Rome was gekomen, kreeg in 58 voor Christus de opdracht om de Kelten definitief te verslaan. Dit was tevens een goede manier om af te komen van schulden en schuldeisers die hem belaagden, want in elk nieuw veroverd gebied viel veel buitte behalen! Caesar trok op tegen de Kelten met zijn talrijke Romeinse legioenen. Daarnaast sloot Caesar met sommige stammen bondgenootschappen. Verder vergrootte hij de interne verdeeldheid bij de Kelten. Zijn principe was: 'Divida et impera' verdeel en heers). Tegen zijn nieuwe strate gieën konden de Kelten niet op. In 54 voor Christus kreeg Caesar een gevoelige nederlaag te incasseren bij Atuatuca huidige Tongeren), toen hoofdman Ambiorix zijn leger vanaf de heuvel in een hinderlaag lokte en op dezelfde manier als Caesar zelf deed, met list en voormali ge Romeinse bondgenoten, het hele 14e Legioen wist te verslaan en totaal te vernietigen. Op de Markt staat een negentiende-eeuws standbeeld van deze Gallische held in vol ornaat. In 51 voor Christus wist Gaius Julius Caesar definitief de ove rige Kelten te verslaan. Vele Kelten vluchten naar uithoeken van Europa als Ierland, Wales, Schot land en Baskenland. Van de Eburonen werd na hun nederlaag niets meer vernomen, waarschijn lijk gingen ze met overlevenden van andere stam men op in de Tungri. Het oorspronkelijk tenten kamp van de Romeinen op een heuvel werd omgebouwd tot een grote stad met muren en poorten, onderverdeeld in rechthoekige straten- blokken, in de eerste en tweede eeuw na Christus. In Tongeren vestigden zich successieve lijk steeds meer kooplieden. Tevens groeide Tongeren uit tot een vermaard knooppunt van fraaie geplaveide wegen. Deze waren aangelegd vanuit strategisch belang om de Romeinse legioenen snel te kunnen verplaatsen. Atuatuca werd de bestuurlijke en economische hoofdstad van de civitas Tungrorum. De lokale elite nam steeds meer een Romeinse levensstijl aan: zij wer den dus Gallo-Romeins. Dat betekende dat er een mengcultuur ontstond, met Keltische gebruiken en Romeinse verworvenheden uit alle windstre ken als glas, wijn, luxe aardewerk enzovoorts. De meeste huizen kenden stromend water dat via een aquaduct werd aangevoerd, mozaiekvloeren en vloerverwarming. De bakstenen huizen waren rond een atrium binnenplaats) gebouwd met zuilengalerijen. Er waren een forum en diverse magazijnen., naast een garnizoen. Aan het einde van de derde eeuw na Christus waren er vele invallen van gewapende Frankische strijders in het Romeinse Rijk. De Rijngrens bleek niet langer te handhaven en Tongeren werd grensplaats. Uit de Gallo-Romeinse periode zijn veel interessante vondsten bijeengebracht in het grote Gallo- Romeinse museum van de stad. In de derde eeuw werd het christendom gepreekt en versche nen de eerste christenen in Tongeren. Toen werd ook de eerste kerk gebouwd, ongeveer op de plaats waar zich thans bevinden de Onze-Lieve- Vrouwekerk en de Romaanse kloostergang. In de Middeleeuwen kreeg Tongeren een nieuwe, klei nere omwalling, waarvan ook nog diverse resten te zien zijn. De plaats groeide uit tot een han- delsstadje.Tijdens de excursie van 31 augustus van dit jaar gaan we 's morgens koffiedrinken bij hotel-restaurant Pax, Grote Markt 16, in de oude stad Hasselt. Hier zal gelegenheid zijn om van alles te bekijken. Ondanks de kermis zullen we bezoeken (facultatief) de fraaie Sint Quintinus- kathedraal. In de nabijheid van dit Brabants- gotische gebouw ligt een jenevermuseum (Witte Nonnenstraat 19). Daar Hasselt tevens een modecentrum van Europees formaat is, met vele modehuizen en een modemuseum, bestaat ook de mogelijkheid daar enige inkopen te doen. 's Avonds dineren we in een Chinees restaurant in Goes.

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2002 | | pagina 21