"PRAET"
EEN GESPREK MET WIM DE VRIEZE, VERHALENVERTELLER EN GLOBETROTTER
Sinds enige tijd verzorgt Carolien de Vrieze de
rubriek 'Praet' in het Mededelingenblad. Voor die
tijd verzorgde ik de rubriek 'Een ontmoeting met
Nu we op de gedachte kwamen om W. P. de
Vrieze - of Wim de Vrieze zoals velen hem kennen -
te interviewen, vond Carolien het maar beter om
een interview met haarvader aan iemand anders
over te laten.
Carolien en ik hebben tenminste één ding gemeen,
we maken graag portretten van karakteristieke
persoonlijkheden in onze omgeving, portretten
met de pen. Wim de Vrieze heeft veel voor de
Vereniging gedaan, veel geschreven. Carolien
heeft het schrijven van niemand vreemd. Wat haar
schrijftalent betreft, heeft ze een aardje naar haar
vaartje.
Reizen lijkt ook in de familie te zitten. "Mijn oom
zei altijd: 'ik wou dat ik maar taxichauffeur was
geworden, dan had ik altijd onderweg kunnen
zijn.'Hij was boer en kwam door het vele werk
maar nauwelijks van zijn erf af, maar hij had
dezelfde reislust als ik", vertelt Wim de Vrieze.
Wim de Vrieze stamt uit een bekend landbouwers
geslacht op Schouwen. De familienaam De Vrieze
komt al in de Middeleeuwen voor in de archieven.
"Er kwamen in de zestiende eeuw al De Vriezes
voor in Oosterland en al eerder, in 1200, kwam
de naam voor in Hoedekenskerke". Hij heeft
interesse in genealogie en veel informatie over
zijn familie verzameld. "Ik heb alleen maar de
stamreeks onderzocht, want ik heb geen tijd
om al die stambomen te bestuderen.
Zijn ze van adel, de De Vriezes? De middel
eeuwse wel, weet Wim de Vrieze zeker, maar met
hen hield het op. Zijn familie voert nog wel een
indrukwekkend familiewapen, met daarin de
Franse lelie, twee sterren en een hart. Om zich in
heraldiek te verdiepen, ziet hij niet zo zitten:
"Dat kost me te veel tijd". Zijn eetkamerstoelen
zijn bekleed met ontelbare Franse lelietjes.
"Dat vond ik wel aardig, om deze stoelen met
de Franse lelie van ons familiewapen in de kamer
neer te zetten."
Hij werd 20 oktober 1937 geboren op boerderij
Luchtenburg buiten de dorpskern van Haamstede.
In 1887 kwam zijn overgrootmoeder Anna
Pieternella Steur op deze hoeve. Ze was getrouwd
met Antonie de Vrieze, die al op jonge leeftijd
overleed. Ze hadden drie kinderen. "Mijn over
grootmoeder trouwde toen opnieuw, maar ook
die echtgenoot overleed jong. Daar heeft ze veel
verdriet van gehad, getuige de rouwadvertentie,
die ze toe in de krant liet zetten. Ze heeft een
zwaar leven gehad. Mijn grootvader was nog
maar zestien jaar oud, toen hij het bedrijf al
moest voortzetten." Ook Wim de Vrieze moest
boer worden. "Ik was wel altijd een buitenbeentje.
Anders dan andere boeren. De techniek van het
boerenbedrijf trok me wel aan. 'k Was toen gek
op tractoren. Ik heb zeker 25.000 uren op de
trekker gezeten. Je had toen nog geen geluid-
werende cabines, wat een herrie! Ik had altijd
haast. Reed altijd volle kracht. Het bedrijf kwam
op de eerste plaats, 't Most aoltied vort gae."
De Vrieze had zo'n haast, omdat hij dan tijd
overhad om zich in de geschiedenis van zijn
geboortegrond te verdiepen en te reizen, maar
altijd moest het werk op de boerderij voor gaan.
Zijn vader overleed al op vrij jonge leeftijd.
Wim zette het bedrijf daarop voort met zijn
oom Marien de Vrieze.
Het familiewapen De Vrieze (De Vriese) zoals
afgebeeld in 'Illustrations to the Armorial
General' met een zilveren hart en lelie alsook
twee sterren van goud
12