"PRAET" EEN GESPREK MET WIM DE VRIEZE, VERHALENVERTELLER EN GLOBETROTTER Sinds enige tijd verzorgt Carolien de Vrieze de rubriek 'Praet' in het Mededelingenblad. Voor die tijd verzorgde ik de rubriek 'Een ontmoeting met Nu we op de gedachte kwamen om W. P. de Vrieze - of Wim de Vrieze zoals velen hem kennen - te interviewen, vond Carolien het maar beter om een interview met haarvader aan iemand anders over te laten. Carolien en ik hebben tenminste één ding gemeen, we maken graag portretten van karakteristieke persoonlijkheden in onze omgeving, portretten met de pen. Wim de Vrieze heeft veel voor de Vereniging gedaan, veel geschreven. Carolien heeft het schrijven van niemand vreemd. Wat haar schrijftalent betreft, heeft ze een aardje naar haar vaartje. Reizen lijkt ook in de familie te zitten. "Mijn oom zei altijd: 'ik wou dat ik maar taxichauffeur was geworden, dan had ik altijd onderweg kunnen zijn.'Hij was boer en kwam door het vele werk maar nauwelijks van zijn erf af, maar hij had dezelfde reislust als ik", vertelt Wim de Vrieze. Wim de Vrieze stamt uit een bekend landbouwers geslacht op Schouwen. De familienaam De Vrieze komt al in de Middeleeuwen voor in de archieven. "Er kwamen in de zestiende eeuw al De Vriezes voor in Oosterland en al eerder, in 1200, kwam de naam voor in Hoedekenskerke". Hij heeft interesse in genealogie en veel informatie over zijn familie verzameld. "Ik heb alleen maar de stamreeks onderzocht, want ik heb geen tijd om al die stambomen te bestuderen. Zijn ze van adel, de De Vriezes? De middel eeuwse wel, weet Wim de Vrieze zeker, maar met hen hield het op. Zijn familie voert nog wel een indrukwekkend familiewapen, met daarin de Franse lelie, twee sterren en een hart. Om zich in heraldiek te verdiepen, ziet hij niet zo zitten: "Dat kost me te veel tijd". Zijn eetkamerstoelen zijn bekleed met ontelbare Franse lelietjes. "Dat vond ik wel aardig, om deze stoelen met de Franse lelie van ons familiewapen in de kamer neer te zetten." Hij werd 20 oktober 1937 geboren op boerderij Luchtenburg buiten de dorpskern van Haamstede. In 1887 kwam zijn overgrootmoeder Anna Pieternella Steur op deze hoeve. Ze was getrouwd met Antonie de Vrieze, die al op jonge leeftijd overleed. Ze hadden drie kinderen. "Mijn over grootmoeder trouwde toen opnieuw, maar ook die echtgenoot overleed jong. Daar heeft ze veel verdriet van gehad, getuige de rouwadvertentie, die ze toe in de krant liet zetten. Ze heeft een zwaar leven gehad. Mijn grootvader was nog maar zestien jaar oud, toen hij het bedrijf al moest voortzetten." Ook Wim de Vrieze moest boer worden. "Ik was wel altijd een buitenbeentje. Anders dan andere boeren. De techniek van het boerenbedrijf trok me wel aan. 'k Was toen gek op tractoren. Ik heb zeker 25.000 uren op de trekker gezeten. Je had toen nog geen geluid- werende cabines, wat een herrie! Ik had altijd haast. Reed altijd volle kracht. Het bedrijf kwam op de eerste plaats, 't Most aoltied vort gae." De Vrieze had zo'n haast, omdat hij dan tijd overhad om zich in de geschiedenis van zijn geboortegrond te verdiepen en te reizen, maar altijd moest het werk op de boerderij voor gaan. Zijn vader overleed al op vrij jonge leeftijd. Wim zette het bedrijf daarop voort met zijn oom Marien de Vrieze. Het familiewapen De Vrieze (De Vriese) zoals afgebeeld in 'Illustrations to the Armorial General' met een zilveren hart en lelie alsook twee sterren van goud 12

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2002 | | pagina 14