Er wordt een particulier rijtuig gevonden en de
volgende morgen gaan ze samen met een Frans
officier en zijn vrouw richting Luik. In het verslag
schrijft De Kanter: "Wij passeerden eerst den wel
bekenden IJzeren Berg, daar die groote slag tus-
schen de Franschen is voorgevallen, waarvan
onze Fransche capitein, die bij die slag tegen
woordig geweest was, ons veel verhaalde". Bij
Luik gekomen bindt ook deze koetsier een ach
terwiel vast. Iets verder breekt het touw zodat ze
met hoge snelheid langs de afgronden rijden!
Kennelijk was dat vastbinden van de rijtuigwielen
de normale manier om snelheid te minderen,
want als ze in de stad bij een afhellende straat
komen, is "daar een straatlooper, die hier veele
zijn, ons agterste wiel weder vastbond, en wij
zoal sleepende een end voortreeden, totdat hij 't
weer los maakte". De wegen in de Zuidelijke
Nederlanden zijn bijzonder slecht onderhouden;
steeds klaagt de auteur over kuilen en andere
onaangenaamheden. Luik blijkt een mooie stad
te zijn in 1798: "Wij vonden de stad zeer aan
zienlijk versierd, met schoone gebouwen en win
kels. 't Stadhuis is van voor, van agter en opzij
een fraay gesticht, en niet minder 't paleis van
den voormaaligen, maar nu geëmigreerden
prins5, gebouwd in den smaak van 't stadhuis te
Amsterdam". Luik heeft kennelijk minder geleden
door oorlogsgeweld dan Leuven. Ze blijven de
zondag in Luik over en willen met een rijtuig de
omstreken verkennen. Flelaas blijkt ook hier het
openbaar vervoer niet bijster goed geregeld te
zijn: een rijtuig is niet te krijgen omdat iedereen
op zondag een tochtje wil maken.
Maandag 28 mei gaat het gezelschap naar Spa,
waar een gids hen naar de bron De Pouhon
brengt, midden in Spa gelegen. De Kanter schrijft
daarover: "Onse gids praesenteerde ons direct 't
water op een bord met twee glasen, waarvan wij
rijkelijk met smaak gebruikten". De aanduiding
pouhon wordt gebruikt voor alle bronnen die als
geneeskrachtig bestempeld werden. Spreekt men
kortweg over 'De Pouhon', dan wordt de bron in
het centrum van Spa bedoeld, die eigenlijk de
Pouhon Pierre-le-Grand heet, als herinnering aan
de kuur die tsaar Peter de Grote in 1717 in Spa
deed. Spa stond in de zeventiende eeuw al
bekend als kuuroord en als oord van plezier. Er
werd gegokt, gekaart om geld en gedanst. Veel
dames en heren maakten hun afspraakjes in het
Pare de Sept Heures of de Promenade de Quatre
Heures, de beide wandelgebieden waar werd
De Markt te Spa, met rechts de bron De Pouhon waaruit het gezelschap op 28 mei 1798 enkele
glazen water drinkt (kopergravure eerste helft achttiende eeuw)
6
