Tijdens die korte vakantieperioden trok ik vaak op
met mijn oudere neef Niek, die in het dorp
woonde. Zo nu en dan gingen wij naar het
strand van Renesse om te vissen. Niek had een
mooie werphengel, ik had niets. Maar voor Niek
was dat geen probleem. Dan maken we toch een
werpfles, een colafles waar in de instulping
nylondraad met lood en haakjes is gewonden.
Zoiets eenvoudigs werkt fabuleus. Op eenvoudi
ge wijze slinger je dankzij het lood de draad met
haakjes en wormen en al een eind de zee in. Ik
heb eenmaal een schol ermee gevangen, maar
dat lag waarschijnlijk niet aan mijn handigheid.
Nadat er kennelijk al zo'n halfuur geen vis aan
mijn pieren had gesabbeld, haalde ik mijn lijn
binnen. En ineens zag ik dat ik beet had; onvoor
stelbaar! Alleen had ik deze schol niet verschalkt
door de aantrekkingskracht van een vette pier en
mijn verleidelijk gespeel met de lijn, maar door
dat ik de lijn binnenhaalde en toevallig deze
schol in zijn kop haakte!
Om deze werpfles te kunnen maken hadden we
nylondraad, loodjes en haakjes nodig. En dus
trokken we naar smederij Van de Kasteele, aan
het begin van de Heereweg. Hij wilde ons de
gevraagde artikelen wel graag leveren, maar was
toch erg terughoudend. Hij zei tegen Niek: "Wil
je hier alsjeblieft niets over aan je vader vertellen,
want ik kan daar een hoop moeilijkheden mee
krijgen". Wij keken zeer verbaasd, maar achteraf
realiseerden we ons dat het zondag was. Nieks
vader, oom Nico, was de burgemeester van t-
Noordgouwe. Enerzijds wilde Van de Kasteele
kennelijk de zoon van de burgemeester niets wei
geren, maar anderzijds wilde hij met deze ook
geen problemen krijgen.
Het geeft wel aan hoe zorgeloos die vakantie
was, we waren ons niet bewust van de tijd.
Een andere aardige anekdote met betrekking tot
de zondag, die ik weliswaar zelf niet heb meege
maakt, betreft "Opoe Wit". Op een koude zon
dagochtend in de jaren dertig van de vorige
eeuw liep zij van de kerk in Zierikzee terug naar
haar huisje aan de Zuiddijk in Schuddebeurs, een
wandeling van algauw een uur. Toen mijn groot
vader haar met zijn auto inhaalde stopte hij en
bood opoe Wit een lift aan. Vriendelijk, doch
zeer gedecideerd, wees zij deze af. "Nee dank u.
f
>-
f
Het landhuis Welgelegen omstreeks 1960 (foto collectie auteur)
8
