"PRAET"
EEN GESPREK MET THEO SPINNEWIJN, BOEKHANDELAAR EN UITGEVER TE ZIERIKZEE
Van jongs af aan wist hij het al: een winkel, dat is
het leukste wat er is. Maar wat voor soort handel
zou hij gaan drijven? Literatuur en sport waren
zijn hobby's. Wat zou hij kiezen, een boek- of
een sportwinkel?
ledereen op Schouwen-Duiveland weet inmiddels
wat het is geworden: een boekhandel. In de pe
riode dat Theo Spinnewijn in Middelburg een
opleiding aan de Middelbare Detailhandelsschool
volgde, gaven de lessen Nederlands van 'meneer
Boom' de doorslag. Deze man wist zo boeiend te
vertellen over boeken, schrijvers onder wie de
Tachtigers, dat hij besloot zich in de boekenbran
che te specialiseren. De liefde is nooit meer over
gegaan.
Theo werd in mei 1949 geboren in Vlissingen en
stamt uit een echte onderwijzersfamilie. Zijn
geslachtsnaam komt oorspronkelijk uit België,
uit de streek rondom leper. Tijdens de Franse
Revolutie kwamen ze in de omgeving van
Aardenburg terecht. Het is daar geen grote
'volksstam' geworden, iedereen die Spinnewijn
heet is traceerbaar als familielid.
Voor Theo geen klaslokaal met lastige kinderen,
maar papier, veel papier, met prachtige teksten
en de specifieke reuk van drukinkt. Hij stippelde
het pad uit, waarlangs hij zijn doel kon bereiken.
Dit was geen kort pad. Na de Detailhandels
school doorliep hij een stagejaar bij een VNU-
boekhandel in Eindhoven, daarna werkte hij een
paar jaar als eerste verkoper op de boekenafde-
ling van Vroom en Dreesmann, en vervolgens een
paar jaar als bedrijfsleider bij de Elsevierboek-
handel Van Leeuwen in Roosendaal. Een speciaal
vakdiploma ontbrak nog, maar een tweejarige
vakopleiding vulde dit aan. Het was een fantasti
sche cursus, veel cultuurgeschiedenis en weinig
management. Dat had hij immers al op de
Detailhandelsschool gehad. Er was genoeg
geleerd; tijd voor de praktijk. Theo aanvaardde
een baan bij uitgeverij Unieboek als vertegen
woordiger voor Zuid-Nederland. Zes plezierige
jaren waren het, waarin hij alle boekhandels in
de streek bezocht en ook watersportwinkels die
boeken over watersport verkochten. Zo pikte hij
nog een klein graantje mee van die andere oude
liefde.
Intussen was hij getrouwd en had een gezin
gesticht, en werd de wens om een eigen bedrijf
te hebben heviger. De eigenaar van boekhandel
Fey in Middelburg wilde graag een werknemer
die op den duur het bedrijf kon overnemen.
Het leek een mooie kans, die helaas tegenviel.
Overname zat er niet in en Theo ging naar iets
anders uitkijken. Zijn opvolger daar werd Elly
Kloos en gedurende een korte periode werkten
ze samen. Er werd kennisgemaakt met haar part
ner Jan Bruijns. Als viertal konden ze het zo goed
vinden en zaten ze wat ambities betrof zó op
dezelfde lijn, dat al vlug besloten werd om
samen iets op te zetten. In 1986 vonden ze een
pand in Goes, aan de Gasthuisstraat. Er werden
plannen gemaakt en uitgevoerd en zelfs het hele
interieur timmerden ze zelf in elkaar. Een origine
le naam kiezen was niet moeilijk. Allemaal had
den ze het boek De koperen tuin van Simon
Vestdijk gelezen en allen vonden ze dit een hoog
tepunt in de literatuurgeschiedenis. Dus opende
in 1988 boekhandel 'De Koperen Tuin' zijn deu
ren. De taken waren duidelijk verdeeld. Jan was
de uitgever, Elly en Theo deden de boekhandel en
Theo's vrouw Ine was verantwoordelijk voor de
boekhouding. De timing was perfect. Boekhandel
De Jonge, die ook veel kantoorartikelen verkocht,
sloot omdat de Oosterschelde werken gereed
waren en Van Klaveren kromp in. Na driejaar
hield de buurman - een juwelier - ermee op en
zijn pand werd aangekocht en toegevoegd. Jan
Bruijns gaf heel veel Zeeuwse boeken uit. Een
bestseller was De Ramp geschreven door Kees
Slager. De eerste druk had een oplage van 5000
stuks, maar al snel bleek dat er landelijk belang
stelling was voor deze publicatie. Er werd beslo
ten tot een tweede druk, en na de derde druk
volgde zelfs een vierde. Uiteindelijk werden er
ongeveer 30.000 exemplaren verkocht. Slechts
één andere uitgave van het bedrijf, een boek
over Mondriaan, behaalde ooit eenzelfde hoge
oplage.
12
