NATIONAAL MONUMENT WATERSNOOD 1953
Bij de organisatie van 'Delta 2003' is het idee
ontstaan om te proberen de status van
'Nationaal Monument' voor de tastbare herinne
ringen aan de watersnoodramp van 1953 bij
Ouwerkerk te verkrijgen. Na veel overwegingen
werden op 6 november 2003, vijftig jaar na de
sluiting van het laatste dijkgat bij Ouwerkerk,
door minister Remkes de vier caissons, met
de omgeving, tot 'Nationaal Monument
Watersnood 1953'verklaard.
De stichting
Om de belangen van het 'Nationaal Monument'
te kunnen behartigen, is de Stichting Nationaal
Monument Watersnood 1953 opgericht. Het doel
hiervan is: het ontwikkelen en daarna het beheren
van het caissoncomplex en zijn omgeving.
Er bestaat een nauwe samenwerking met de
Stichting Caissons Ouwerkerk, de beheerster van
het Museum Watersnood 1953. Deze stichting
zal in de toekomst verantwoordelijk zijn voor de
exploitatie van het gehele complex. De Stichting
Nationaal Monument Watersnood 1953 zal dan
optreden als haar beheersstichting.
De nieuwe stichting heeft een bestuur en kan
daarnaast een raad van advies instellen.
Hierin kunnen de betrokken organisaties c.q.
overheden zitting nemen (provincie, gemeente,
waterschap, Staatsbosbeheer, Nationaal Park
Oosterschelde, woningcorporatie, heemkundige
kring). Een comité van aanbeveling, passend bij
een organisatie als deze, is aangezocht.
De omgeving
Het project omvat zoals opgemerkt, behalve de
vier caissons, ook de omgeving. Immers de aan
wezigheid van de kreken, het restant van de oude
zeedijk, de inlagen, de nieuwe zeedijk en het
natuurgebied rondom de kreken, herinnert even
eens direct aan de ramp van 1 februari 1953.
De vier caissons zullen ingericht en met elkaar
verbonden worden, zodat er een logische 'ver
haallijn' ontstaat vanuit het Museum Watersnood
1953 naar de omgeving waarin de lidtekens nog
zichtbaar zijn.
Het project
Aan de hand van bijgevoegde kaart volgt hier
een nadere uitleg. In caisson 01 van het complex
blijft het museum zoals het nu is, hier vindt men
17
