VERSLAG VAN DE NAZOMEREXCURSIE NAAR
LILLE OP 28 AUGUSTUS 2004
Met een spontaan woord van dank aan de
Commissie Excursie van een meereizend iid en een
extra rondje van de chauffeurs kwamen de twee
bussen een uurtje later dan in het programma was
vermeld weer terug in Zierikzee aan. Het was het
einde van de jaarlijkse najaars
excursie, die ik gezien het vroege tijdstip in de titel
heb veranderd in nazómerexcursie.
Nu konden alle 77 deelnemers terecht zeggen dat
alle andere 'Stad-en-landers' een buitengewone
kans op een schitterende excursie aan hun neus
voorbij hadden laten gaan.
Daar was natuurlijk ten eerste het schitterende
weer, tussen de regenachtige dagen in, dat er voor
zorgde dat we onze lunch buiten op een zonnig
terrasje konden nuttigen met een glaasje Franse
wijn en een potje onvervalst Belgisch bier (want
zo doe je dat in Lille).
Ten tweede, maar dat had ik misschien beter
eerst kunnen noemen was daar de onvolprezen
organisatie die dankzij een gedegen voorbereiding
een fantastisch programma had uitgezet.
Ten derde was er het vervoersbedrijf Van Oeveren
dat ons twee prachtige bussen ter beschikking
stelde met daarin twee zeer bekwame chauffeurs.
En ten vierde was daar Lille. Een stad waarop je
meteen verliefd wordt, als je de binnenstad inrijdt.
Voordien had ik deze stad vele malen vervloekt,
omdat het op mijn reizen naar het zonnige zuiden
midden op de snelweg een hinderlijk obstakel
vormde. Was ik maar eerder deze 'sta-in-de-weg'
binnengereden!
Om half acht 's ochtends waren we uit
Zierikzee vertrokken. Naar het zuiden, onder de
Westerscheldetunnel, langs Gent. Om tien uur
zaten we aan de koffie met gebak in het weg
restaurant Nazareth. En precies om elf uur reden
we Lille binnen. Daar voegden zich twee Lilloise
gidsen bij ons gezelschap en kregen wij een
rondrit door de stad.
Lille, een Vlaamse enclave in het Noord-Franse
land. Eerst, het is bekend, heette het Rijssel.
(deze naam staat nog altijd op de Belgische
richtingborden) Beide namen stammen af van
het Latijnse woord 'insula', dat 'eiland' betekent.
In de zeventiende eeuw liet de Zonnekoning zijn
begerige oog op dit eilandje vallen en nam het
in bezit. De Vlamingen moesten voortaan naar de
Franse pijpen dansen en dat ging niet zachtzinnig.
De hele stad werd in één generatie verfranst. Eerst
het onderwijs en de kerk (Franse schoolmeesters
en Franse priesters) de rest ging vanzelf. Helemaal
Frans? Nee, natuurlijk niet, de Vlaamse cultuur
druipt er van de muren.
Dat was tijdens de rondrit goed te zien. En het
werd ons goed verteld! De Vlaamse graven en
Bourgondische hertogen vlogen door de bus dat
het een lieve lust was. Soms werd er wel eens een
Spaanse koning met een Habsburgse aartshertog
verwisseld, maar dat mocht de pret niet drukken.
We begonnen de rondrit bij het WV-gebouw, dat
gevestigd is in het vroegere paleis van Philips de
Goede, het Palais Rihour.
Zeer mooi vond ik het grote marktplein met o.a.
het prachtige beursgebouw in Vlaamse stijl (1632)
opgetrokken. We passeerden het huis van Louis
Pasteur, het geboortehuis van Charles de Gaulle
en het optrekje van een huidige minister, waarvan
me de naam ontschoten is.
Interessant om te horen was dat de stad hetzelfde
wapen om zich te verdedigen gebruikte dan
zijn Hollandse aanvaller, de prins van Oranje,
namelijk het water: de hele omgeving van de stad
werd onder water gezet tijdens het beleg. De
verdedigingswallen waren hier en daar nog goed
te zien.
Daarna kwamen in 'het Schuddebeurs van Lille',
waarweallemaal reusachtige buitenhuizen konden
bewonderen. Maar met zijn 30.000 inwoners en
ruim 40 discotheken ging de vergelijking met onze
buurtschap wel heel snel mank.
Bijna aan het einde van de rondrit kwamen we op
het imposante Place de la République met
aan de ene kant het Palais des Beaux Arts en aan
de andere zijde de Préfecture. Beide gebouwd aan
het einde van de negentiende eeuw Het oogt
natuurlijk erg bombastisch maar aan de andere
kant heeft die 'grandeur' ook wel z'n charme.
Aan de achterkant van het Palais wilde men
later een identiek gebouw neerzetten, maar dat
bleek te duur uit te pakken, zodat men besloot
een glazen faqade te plaatsen waarin het oude
21
