tigduizend trekpaarden aanwezig waren, voldoen
de om aan de vraag te voldoen. Een grote boer
had er soms wel tien. Een werkpaard kostte in die
tijd wel vijftien- tot twintigduizend gulden. Het is
toen een keer gebeurd dat er een fokhengst werd
verkocht voor honderdduizend gulden! In de cri
sisjaren zakte de prijs dramatisch in tot vijfhon
derd of duizend gulden. In de oorlog werden er
veel paarden gevorderd door de bezetter en ont
stond er een tekort. Toen het aantal bijna weer op
peil was, kwam de ramp. Minstens de helft van de
paarden verdronken, 597 in getal. Aangezien de
trekker toen al terrein won in Nederland, vond er
een versnelde mechanisatie plaats in de land
bouw. Bijna alle boeren schaften zich een trekker
aan. In 1959 telde Zeeland nog maar vierhonderd
trekpaarden.'
Van der Wekkens paarden zijn allemaal ingeschreven
in het stamboek. Daaraan vooraf gaat een heel
strenge keuring. 'Slechts tien tot twintig procent is
goed genoeg om in het Nederlandse Trekpaarden
Stamboek te worden ingeschreven. Tot ongeveer
vijfjaar geleden werden er eilandelijke keuringen
gehouden in Renesse, maar deze zijn afgeschaft.
Tegenwoordig vinden er tweemaal per jaar pro
vinciale keuringen plaats in Vrouwenpolder. Per
keer worden er ongeveer tachtig dieren gekeurd.
Ik ben bestuurslid en werk actief mee aan de
najaarskeurïngen. Het voorzitterschap van de eilan-
delijk Fok- en Menvereniging, met zijn honderd
dertig leden, brengt ook veel werk mee. Deze club
organiseert menwedstrijden en een voorjaars- en
najaarstocht. Mennen is een hele kunst. Je moet
er beslist een cursus voor volgen. Vooral als je de
openbare weg op moet, moet je voldoende vak
kennis hebben op dit gebied. Het drukke verkeer
en het lawaai maken de dieren schrikachtig en dan
is het zaak om te weten wat je moet doen.'
Om te kunnen mennen heb je natuurlijk iets nodig
dat achter het paard hangt en waar je op kunt
zitten. Wat dit betreft heeft Van der Wekken een uit
gebreide collectie verzameld. Hij bezit onder andere
een Zuid-Bevelandse boerenwagen. Deze heeft
geen bankje, in tegenstelling tot een Schouwse.
De paardewipkar heeft een bak die kan kiepen en
rijdt op drie wielen. We hebben deze kar in actie
kunnen zien in 'Dijkval' het toneelstuk dat de stich
ting Historische spelen opvoerde bij het haventje
van Bommenede. Bij het allereerste stuk 'Het Oproer'
reed hij met zijn boerenwagen over het Haven
plein te Zierikzee. Ook bij het laatste stuk, 'De
Wonderdokter' verscheen hij op het toneel. Ditmaal
heel toepasselijk met zijn dokterskoetsje, dat uit
1890 stamt. Verder bezit hij nog een zogenaamde
'dogkar', die niets met honden te maken heeft,
maar wat een hoog op zijn wielen staand twee
wielig open rijtuigje is. Verder een rolkar waarmee
men bijvoorbeeld kleine landbouwmachines kan
vervoeren. Een dergelijke functie heeft zijn bakslee
ook, maar daaronder zitten dan glijijzers. En niet te
vergeten de huifkar, waarin dertig personen passen.
Op de honderd jaar oude vierwielige jachtwagen,
waarvan de kap open of dicht kan, is hij erg trots.
Wat rollend materieel betreft is hij van alle markten
thuis en kan hij aan bijna alle aanvragen voldoen.
En die liegen er soms niet om! Onvergetelijk in zijn
geheugen gegrift staat de dag in oktober 2001,
toen prins Willem-Alexander en zijn aanstaande
vrouw Zeeland bezochten tijdens hun kennings-
makingstour. 'Enige tijd daarvoor rinkelde onze
telefoon. Het was de burgemeester die voorzichtig
vroeg of ik wel bereid zou zijn om het jonge paar
in Zierikzee met paard en wagen te vervoeren.
Natuurlijk stemde ik toe, maar er ging wel wat tijd
voorbij, eer ik aan het idee gewend was. Voor
deze opdracht bezat ik niet het juiste vervoermiddel,
maar dat heb ik geleend van een vriend uit
Walcheren. Het was een zogenaamde 'vis-a-vis'.
De koninklijke gasten stapten bij de Noordhaven
poort in het wagentje, samen met de commissaris
van de koningin in Zeeland en de burgemeester van
Schouwen-Duiveland. Op het Havenplein stapten
ze uit voor een 'wandel- en zwaaimoment'. Later
stapten ze weer in en heb ik ze naar de Balie
gebracht, waar de koninklijke bus klaarstond. Het
was een dag om nooit te vergeten!'
Maar ook in andere zaken schept hij veel plezier.
'Ik word voor de leukste dingen gevraagd. Zoals
laatst, toen Jan Geluk uit de politiek stapte en zijn
fractiegenoten uit het Haagse een feestje in
Schuddebeurs aanbood. Ik was met twee paarden
en wagens gevraagd om met de gasten te gaan
ringsteken. Er was een parcours uitgezet rond de
schuren en men genoot volop van het Zeeuwse
gebeuren. Net als ik zelf trouwens. Ook leuk zijn
de avonden waarop we voor de VVV op stap gaan
met publiek in de huifkar plus een boswachter,
11
