GRAFZERK PIETER DIGNUS DE VOS EN VERWANTEN GERESTAUREERD Op het hooggelegen terrein ten oosten van de kern van Zierikzee moeten kapelmeester Charles Hofmann en zijn schutterskorps in juni 1816 nog een uitvoering ter herdenking van de Slag bij Waterloo hebben gehouden. Als gevolg van de wetgeving van de in dat gevecht overwonnen Franse keizer, volgens welke begrafenissen binnen de bebouwde kom niet meer waren toegestaan, werden drie jaar eerder twee heuvels bij het Sas veranderd in een 'plateau' dat als de nieuwe alge mene begraafplaats van Zierikzee moest dienen. Het terrein moest het kerkhof van de Sint Lievens- monsterkerk én het kerkgebouw zelf als begraaf plaats vervangen. Na de uitvoering van verdere voorbereidende werken in de zomer van 1828, had de eerste teraardebestelling op het terrein in januari 1829 plaats. Uit het jaar van de egalisatie van de heuvels dateert de forse muur aan de kant van de Stapelshofweg. Door een van de drie poor ten, onderbrekingen van het muurwerk met hek ken door acanthusbladeren en rozetten versierd, betreedt de bezoeker het uitgestrekte rechthoe kige terrein. In onze tijd kan de bezoeker van de lommerrijke algemene begraafplaats aan de kant van de muur, nog een relatief groot aantal gespaard gebleven oude grafmonumenten en uit de kluiten gewas sen bomen van hoge leeftijd zien. Een belangstel lende Zierikzeese bezoeker die niet op de hoogte is van de geschiedenis van zijn woonplaats, zal toch wel vele geslachtsnamen op de stenen platen herkennen. Deze ziet familienamen als Cau, De Crane, Fokker, Mulock (Houwer) en Schuurbeque Boeye, bekend van de straatnaam borden in het Zierikzeese Malta. De borden in de wijk dragen de namen van geslachten van stads bestuurders; de meeste destijds geselecteerd met behulp van een van de gezaghebbende Nederlandse naslagwerken over stedelijke regen tenfamilies De vroedschap van Zierikzee van de tweede helft der 16e eeuw tot 1795. Dit bijbel- dikke boekwerk nu verscheen begin jaren dertig, vóór het bombardement van Middelburg waarbij de meeste Zierikzeese kerkenboeken verloren gin gen. Dankzij het titanenwerk verzet door samen steller archivaris en geschiedschrijver Pieter Dignus de Vos (1866-1942), zijn de verbanden tussen families en familieleden van historisch Zierikzee helder geworden. Vanaf het publicatiejaar tot op heden hebben al vele onderzoekers met De vroed schap hun voordeel gedaan. De Vos deelde zijn kennis van de plaatselijke geschiedenis tevens in de vorm van bijdragen aan kranten en tijdschrif ten. Zo schrijft hij in het Nieuws- en Advertentieblad voor Zierikzee en omstreken van 11 februari 1924 over de geschiedenis van de algemene begraafplaats. Volgens hem was daar toen al zo'n groot aantal overleden personen (eind 1923 bijna 16.000 begrafenissen) ter aarde besteld, dat dit het toenmalige inwonertal van Zierikzee ruimschoots overtrof: "Inderdaad kan men spreken van een 'grooter Zierikzee', dat bui ten de muren der stad is ter ruste gelegd". Ook had Pieter Dignus veel hart voor de geschie denis van zijn eigen familie. Een brief in familiebe zit getuigt hiervan op treffende wijze. Op 28 juni 1932 was in Groningen een mannelijk lid van het Zeeuwse geslacht De Vos ter wereld gekomen: Frederik Mathieu George. De blijde 'oom Piet' feli citeert in zijn brief neef en nicht De Vos - Dörge met de geboorte. Hij maakt de ouders erop attent dat het kind, als grootvader Frederik senior nog zou hebben geleefd, nagenoeg precies op diens verjaardag ter wereld was gekomen: "Ook ik neem deel in uw vreugde en vind het natuurlijk aangenaam dat er van mijn broeder nu een stamhouder is gekomen. Uw vader, met wiens 75en geboortedag de zijne op enkele uren na gelijk valt, zal er zich eveneens in verheugen; want voor mijzelf ben ik ervan overtuigd dat hij alles weet en met u en de uwen medeleeft." Toen zes jaar later de ouders met Fré en hun eer der geboren dochter Koosje, in de zomervakantie van 1938 te Zierikzee hun oom zagen, maakte deze een lichte buiging bij kennismaking met het achterneefje, de stamhouder. De bezoeker van de Zierikzeese begraafplaats kan in afdeling D de grafstede zien waarin Pieter Dignus de Vos op 8 september 1942 zijn laatste rustplaats 13

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2006 | | pagina 15