paarden tegenhoudt. De paardenknecht kwam er
achteraan gehold en deed net alsof hij zelf de boel
weer in het gareel had gekregen. Geen bedankje
kon er af! Het verhaal viel in de smaak en ik
mocht meer insturen. Zo is het gekomen."
Bij afwezigheid van vader speelde moeder natuur
lijk een belangrijke rol in het leven van Joop. Hij
heeft prachtige herinneringen aan haar. Corrie
van Zijp-Bijlo was een bijzonder mens met een
sterk karakter. Zeer zelfstandig, energiek, en
vriendelijk van nature, werd ze enorm gewaar
deerd in de gemeente. Op 1 juni 1930 kreeg ze
een bij de plaatselijke afdeling van het Groene
Kruis een vaste aanstelling als wijkverpleegster in
Kerkwerve. Aanvankelijk bezocht ze haar klanten
op de fiets. Maar toen ze ook naar naburige dor
pen moest, schafte ze zich een motor aan! Haar
hond reed regelmatig mee op de bagagedrager.
Ter plekke gearriveerd sprong hij er af en scharrel
de wat rond. Als de zuster klaar was en de machi
ne weer aantrapte, kwam het dier aangerend om
weer achterop te springen. Ze hadden veel
bekijks. Om duidelijk te maken wat het werk
inhield: in 1942 legde ze 346 patiëntenbezoeken
af, controleerde ze 257 baby's en bezocht ze 50
t.b.c.-patiënten. Op 30 april 1955 ontving ze een
onderscheiding, een eremedaille in zilver, voor 25
jaar trouwe dienst. Durf had ze ook, de wijkver
pleegster. In 1935 liet ze een eigen huis bouwen,
ledereen vroeg zich af hoe ze dat financieel voor
elkaar zou krijgen; maar het lukte haar. Ze wist
altijd een oplossing te vinden voor een eventueel
probleem. Zo moesten de materialen voor de
nieuwe woning op de bouwplaats komen. Diverse
boeren uit de omgeving stelden mankracht, paard
en wagen ter beschikking. Om te bedanken plaat
ste ze een advertentie in de Zierikzeesche
Nieuwsbode. Het huis stond (en staat) op de hoek
van de kerkweg en de Zandweg. Ze noemde het
Huize "De Wijk" te Kerkwerve (foto: Merel Bootsma).
17
