heel toepasselijk "De Wijk". Tot 1966 heeft ze er
gewoond, toen verhuisde ze naar Zierikzee, waar
ze in "Ons Huis" aan de Hoge Molenstraat ging
wonen. Daar overleed ze, op haar verjaardag, op
24 juli 1967.
In het gezin Van Zijp-Bijlo werd altijd Zeeuws
gepraat. Maar Zeeuws schrijven is natuurlijk heel
iets anders. Joop bedacht zelf een manier om de
typische dialectklanken uit te drukken. Daarbij
kwam hem de kennis van het Frans, met zijn veie
leestekens, goed van pas. De jaren die hij op
Schouwen-Duiveland doorbracht, van zijn vijfde tot
ongeveer zijn zeventiende, hebben een stempel op
zijn leven gedrukt. In gezelschap van zijn broers en
zuster worden er altijd uitgebreid herinneringen
opgehaald, hoewel ook de huidige tijd zijn beko
ring heeft. Het wonen in een serviceappartement in
Wijk aan Zee bevalt geweldig. De zee is dichtbij,
slechts een kilometer van het huis verwijdert. Tot
voor kort werd het strand dikwijls bezocht, maar
het duwen van de rolstoel werd voor zijn vrouw
jammer genoeg te belastend. Er blijft gelukkig
genoeg over om zich mee bezig te houden.
Onderwerpen om te schrijven zijn er ook nog vol
doende, zoals in Orchideevogeltje, of het verhaal
over het ondervoede Duitse jongetje dat eens mee
at. Er stonden vlees, aardappelen en gestoofde
koolraap op het menu, maar hij zei: "Dass mag ich
nicht, dass ist Schweinefressen! In de bundel zijn
48 verhalen opgenomen, maar hij heeft er alweer
40 klaar, ruim genoeg voor nóg een bundel.
Wanneer die zal verschijnen is nog onbekend.
De eersteling werd gepresenteerd op de dag voor
zijn 85e verjaardag, in het dorpshuis van
Kerkwerve, het dorp waar het allemaal om draait.
Zoiets overkomt niet iedereen. Joop van Zijp: een
tevreden man!
Joop van Zijp tijdens de presentatie van zijn boek
(Foto Pau Heerschap).
18
