vinden. Ze waren zo blij, dat ze vroegen of ze wat
terug konden doen. Ja, dat kon. Ik had nog nooit
op een Harley gezeten, dat wou ik wel eens mee
maken. En daar ging ik, achterop de motor van
een Hells Angel, een rondje rond de kerk! En ik zal
nooit vergeten hoe het ging met dat Duitse echt
paar dat in een heel druk zomerseizoen naar
Haamstede kwam om vakantie te houden. Het
was prachtig weer en het strand was hun trek
pleister. Ze hadden geboekt in pension Asta, een
Noorse woning. De eigenaresse ontving soms wel
30 gasten in haar wat verbouwde huis. Het was er
soms hutje mutje vol en het sanitair was niet mee
gegroeid. De Duitse mevrouw kwam de tweede
dag bijna huilend naar de WV. Ze kon daar niet
zijn, het was er niet schoon genoeg, je moest
altijd wachten voor de douche en de wc en die
mevrouw zag er zo vreemd uit. Ze wilde ergens
anders naar toe: nu had ze eindelijk eens vakantie
en daar wilde ze van genieten! Begrijpelijk, maar
een probleem, want alles was vol. Ik kon echt
niets voor haar doen. Het enige wat er op zat was
te proberen om haar te verzoenen met haar lot. Ik
wees haar op de betrekkelijkheid van het verblijf
in het pension, dat sommige dingen eigenlijk wel
meevielen. Vooral de ligging ten opzichte van de
zee. En ze kwam toch voor het strand? Dat de
pensionhoudster toch erg vriendelijk was en haar
gasten steeds verwende met hapjes en drankjes.
En dat ze met dit mooie weer toch bijna altijd bui
ten kon zijn. Kortom: ik praatte als brugman. Ze
accepteerde haar lot gelaten. Twee weken later
stond ze weer voor me met een fles champagne
Tineke Deurloo, duinen omgeving Haamstede,
privé coll., fotograaf J.F.J, van den Berge
in de hand: bruinverbrand en stralend vertelde ze
dat het inderdaad mee was gevallen, dat het erg
gezellig was geweest en dat ze genoten hadden
van zon, zee en strand. Ze had voor het volgende
jaar weer geboekt in hetzelfde pension!"
"En wat hebben we een lol gehad met de promo
tiebus! In 1987 kocht de promotiecommissie
"Schouwse Kust" voor 16.000 gulden een oude
rode dubbeldekker, die we zelf helemaal blauw
met wit hebben geschilderd en helemaal ingericht
met promotiemateriaal. De leden betaalden voor
hun eigen reclamemateriaal. We bezochten er
grote evenementen in het land mee, in Harderwijk
bijvoorbeeld, het bloemencorso in Zundert en
manifestaties in de Brabanthallen. Maar het
mocht natuurlijk niet teveel kosten. Daarom wer
den er ook vrijwillige chauffeurs gezocht. Peter
van Malland had ook zijn groot rijbewijs en ging
regelmatig mee. De bus mocht bij Rademaker
gestald worden."
Een ander bijzondere gebeurtenis was de brief die
ze van een Engelse piloot ontving in 1994. Wise
heette hij. Hij was geadresseerd aan "The director
of the Foreign Office, Haamstede". De piloot was
50 jaar eerder neergeschoten boven Haamstede.
Drie van zijn collega's waren gesneuveld tijdens de
crash in de duinen, alleen Wise had het overleefd.
Tineke's broer wist op aanwijzing van Piet Krijger
en Maarten Dijkman precies waar het toestel neer
was gekomen. Hij nam hem mee naar de plek,
waar ze nog resten vonden. Wise was erg onder
de indruk. En nog meer op de begraafplaats te
Bergen op Zoom, waar zijn collega's begraven
lagen. Daags daan/oor was er een piloot herbe
graven die zittend in zijn vliegtuig in het IJsselmeer
was gevonden. De begraafplaats lag vol bloemen,
wat Wise zeer ontroerde. De brief was een
bedankje aan Tineke, Joop, Maarten en Wim de
Vrieze, die alles zo mooi geregeld hadden.
"In de tijd voor internet en Tom-Tom, kwamen er
heel veel mensen de weg vragen. Tijdens de bouw
van de Deltawerken bijvoorbeeld. Japanners,
Chinezen, Amerikanen, alle kleuren kwamen langs.
Met Engels en Duits ging het vaak goed en mijn
handen- en voetenwerk is ook prima. Toen de
stormvloedkering klaar was, werd het een stuk rus
tiger. Trouwens het aantal bezoekers wordt toch
wat minder in de loop der jaren. Jammer genoeg."
19
