schilderachtig uitzicht, maar de resultaten van
hun inspanningen kwam de Zierikzeeënaren
zelden onder ogen. Ook ontbrak het de stad aan
een goede expositieruimte. Voor dit probleem
kwamen Blomme's contacten goed van pas:
directeur J.J. Wesseling stelde de bestuurskamer
van de Ambachtsschool aan het Jannewekken
ter beschikking. De Zierikzeesche Nieuwsbode
schreef hoe aardig het zaaltje met kleurige doeken
was omgetoverd tot een knus vertrek met een
mooie lichtval. Hoewel het voor de bezoekers wel
wennen was aan de impressionistische stijl, had
Blomme het verdriet van de vluchtelingen heel
realistisch afgebeeld. Tegen betaling van 10 cent
was al het fraais te bezichtigen. Al twee dagen na
de opening prijkte op het grootste deel van de
werken de tekst: verkocht. De eerste schilderijen
tentoonstelling in Zierikzee was een succes!
Gedurende de Eerste wereldoorlog
In hetzelfde jaar liet Blomme nogmaals van zich
horen. In december 1916 exposeerde hij schilderij
in "het magazijn van de firma K.Ph. Zevenboom
aan de Oude Haven". Het stelde de vol met vis
sersschepen liggende Oude Haven voor, gezien
vanaf de oprit van het binnenbruggetje, gehuld in
een "melancholisch waas". De (meest van olmen
hout) gemaakte boten -11 tot 12 meter lang- uit
Heist en Zeebrugge liggen gebroederlijk naast
elkaar. Het kunstwerk werd verkocht aan een par
ticulier en is veel later via een antiquair weer in
Zierikzee terecht gekomen.
Schilderij van Alfons Blomme uit 1916, dat werd
geëxposeerd bij de fa. Zevenboom, Collectie
Zierikzeese Musea.
Ook in 1917 verbleef Blomme in Zeeland. Zijn
vriend, mr. H. Polvliet, die met zijn gezin het pand
Oude Haven 50 bewoonde, had hem het zomer
huis in zijn tuin beschikbaar gesteld als atelier.
Verbleef hij in Zierikzee, dan mocht hij daar
gebruik van maken. Vanuit het huisje keek hij uit
over de Nieuwe Haven: een prachtige plek om de
bedrijvigheid die daar heerstte te observeren.
Blomme was daar eind april 1917 aanwezig en
schilderde wat karakteristieke straatjes. In de
nacht van zondag 29 op maandag 30 april liet een
Engelse piloot bommen op Zierikzee vallen, in
plaats van op Zeebrugge, zoals zijn opdracht luid
de. Drie doden en een enorme ravage in het
Havenkwartier waren het resultaat. Aan de Oude
Haven werd het huis van advocaat Polvliet getrof
fen. Het dak en dat van nummer 52 raakten zwaar
beschadigd. Een bomscherf scheerde rakelings
langs het bedje van een van de kinderen Polvliet.
Het gezin kwam met de schrik vrij, net als Alfons
Blomme. Gelukkig verbleef hij die avond bij zijn
vrienden Blom-Sens aan het Havenplein.
Later in het jaar bood hij vanuit Nuenen per adver
tentie aan om, bij voldoende deelname, in
Zierikzee cursussen of privaatlessen in schilderen
en etsen te geven. Opgave was mogelijk bij
D. Veersema, leraar tekenen aan de Rijks H.B.S.
De Eerste Wereldoorlog eindigde op 11 november
1918. De vissers uit Heist en Zeebrugge gingen
bijna allemaal terug naar hun woonplaats. Via de
pers sprak het "Belgisch Vluchtelingen Comiteit"
te Zierikzee zijn oprechte dank uit voor de vele
goede diensten, bewezen aan de vluchtelingen.
Ook Blomme vertrok: eerst naar Nuenen en later
naar Brussel. Maar hij vergat het eiland niet.
Een plan en nogmaals een expositie
in het vroege voorjaar van 1920 verbleef Alfons
Blomme weer op Schouwen-Duiveland.
Hoogstwaarschijnlijk stelde hij in die tijd aan enige
vrienden voor om een herinnering aan de Eerste
Wereldoorlog te schilderen. Voor 6000 gulden zou
hij twee (of meer, een bron spreekt over een serie)
werken vervaardigen over dit onderwerp. De
vrienden vonden het een goed idee en besloten
een comité te vormen om het benodigde bedrag
in te zamelen. Lid van het Comité tot Plaatsing
van Historische Schilderstukken in het Stadhuis
te Zierikzee waren onder andere de eigenaar
van kasteel Moermond, J.J. Vriesendorp; de
5
