15
Benjamin van Brakel en zijn vrouw. Daar werd
hij in de rooms-katholieke kerk in de Oude
Molstraat gedoopt als Jacobus van Ruijven,
maar hij is waarschijnlijk later opnieuw gedoopt
in een gereformeerde kerk te Delft. Misschien
kreeg hij daar de naam Rost van Tonningen,
van zijn jeugd weten we alleen dat hij enige tijd
in 's-Gravenhage werd opgevoed door de men
sen in zijn geboortehuis en dat hij op zijn acht
tiende naar Suriname vertrok met het schip 'De
Maasstroom'. Echter, in 1777 werd hij - komen
de uit Waspik - ingeschreven als poorter van
Zierikzee en als lidmaat van de gereformeerde
(hervormde) kerk aldaar. Daarna wordt het alle
maal wat duidelijker. Vanaf die tijd tot 1811
oefende hij in de Nieuwe Bogerdstraat het
beroep van notaris uit. In 1778 trad hij in
Zonnemaire in het huwelijk met de Zierikzeese
Anna van der Hucht (1757-1809), dochter van
Nicolaas van der Hucht, beurtschipper op
Middelburg en makelaar te Zierikzee. Ze kregen
maar liefst tien kinderen: Jan Christiaan (1779-
1781), Willemina Elisabeth (1781-1830), Jan
Christiaan (1783-Hengelo Ov. 1860), Nicolaas
Albertus (1785-Rotterdam 1821), een onge
doopt kind in 1787, Marinus Bernardus (1789-
1842), Maria Barbara (1790-Colijnsplaat 1875),
Alexandrina (1792-1846), Pieternella Jacoba
(1795-Nijmegen 1873), Gerardina Johanna
(1797-Rotterdam 1882).2
Behalve notaris was Jacob Rost van Tonningen
Nieuwe Bogerdstraat 25 omstreeks 1990. Het woonhuis en
kantoor van zoon Marinus Bernardus Rost van Tonningen,
advocaat, procureur en rechter. Mogelijk was het al eerder
eigendom van de familie en woonde Jacob er ook ai met
zijn gezin (foto GASD ZZE 0285)
gerechtsbode, procureur, ontvanger van de
Directe Belastingen in het arrondissement
Zierikzee, lid van het Comité Revolutionair in
1795, vicepresident van de stadsraad, lid van de
gemeenteraad en wethouder. Dat het hem
financieel goed ging is op te maken uit het feit
dat hij in 1804 te Schuddebeurs een buiten
plaats aankocht. Het heette 'Raepenburg', maar
Van Tonningen veranderde de naam in
'Zorgvlied'. Het huidige adres is Donkereweg 80.
Hij verkocht het in 1809 aan Hendrik Mulock
Houwer, de ambachtsheer van Noordgouwe en
Schuddebeurs. Misschien was het overlijden
van zijn vrouw in dat jaar debet aan dit besluit.
Later - rond 1821- vertrok Rost van Tonningen
naar Nijmegen, waar hij ging inwonen bij doch
ter Pieternella, getrouwd met de artillerie kapi
tein Adriaan Burgers. Daar stierf hij op 10 januari
1826. De Zierikzeesche Courant maakte hiervan
geen enkele melding.
Rost van Tonningen ruim 200 jaar geleden
in de aanloop tot de Franse overheersing wisten
de idealen van Napoleon Bonaparte bij een
gedeelte van de Zeeuwse bevolking sympathie
te winnen. De Patriotten waren beïnvloed door
de ideeën van Jean Jacques Rousseau. De
democratisering moest gestimuleerd worden
en de steeds falende stadhouder Willem v
moest verdwijnen. Niet de stadhouder, maar de
burgers moesten hun bestuurders kiezen. De
stadsbesturen moesten een afspiegeling van de
bevolking zijn. Patriotten verlangden naar de
komst van de Fransen. Dan zou alles beter wor
den. De Prinsgezinden (of Orangisten) verlang
den juist naar de terugkomst van de stadhou
ders uit het geslacht Van Oranje. Zeeland en
Oranje hoorden bij elkaar,
in het boek Zeeland in de Patriottentijd, ge
schreven door A.M. Wessels, conservator van
het Museum voor Zuid- en Noord Beveland van
1933 tot 1952, schetst de schrijver de onrustige
periode vóór de Franse overheersing in Zeeland.
Het boek werd uitgegeven door de Goese firma
Oosterbaan Le Cointre in 1974. Wessels
beschreef de gebeurtenissen in diverse plaat
sen in de provincie, om te beginnen in 1787. De
informatie haalde hij uit de archieven. Enkele
van de verhalen zijn op Schouwen-Duiveland
gesitueerd, en daarin speelt Jacob Rost van
Tonningen vaak een rol. Dat hij een vurig patriot
