^k (ren %een danktoon dat ik in Zi&dJlfien uso&n. $k hmn {/an mijn vfderidin in $uAcfh~ tfacunAted&, dat ze daan vaak wohdt bekeken omdat je een handdoek d/iaacjt keer na de aanslag in Parijs. Ik werd onderweg bespuugd door een oude mevrouw. Ze fietste langs mij, spuugde mij en schreeuwde: 'Ga weg, ga weg, waarom zijn jullie hier?' Daarna trapte ze snel verder. Misschien was ze bang dat ik haar iets zou aandoen als wraak, ik bleef gewoon rustig. De andere keer was het in het centrum. Een oude man volgde mij van winkel naar winkel en vroeg voortdurend: wanneer gaan jullie terug naar jullie land? Dat vond ik zo vervelend. Het voelde als pesterij. Verstand gebruiken Hasma heeft dezelfde met de invloed van de media. Ze begeleidt volwassen vluchtelingen en nieuwkomers met de Nederlandse taal. Zij werkt samen met Nederlandse collega's en kent veel moslims op dit eiland. Volgens haar kijken de mensen hier anders naar vrouwen met hoofddoek. Zij draagt zelf geen hoofddoek, daarom beweegt ze makkelijker tussen de Nederlanders. Na de aanslag in Parijs werd ze ook geconfronteerd met vragen als: waarom doen jullie dat? Hasma: 'Tja, wat moet ik dan zeggen? Ben ik verantwoordelijk voor het criminele gedrag van anderen? Op mijn werk ontmoet ik verschillende moslims uit verschillende landen. Ik ben het ook vaak niet eens met hun opvattingen en zeker niet met gewelddadige acties. Ramadan Fatima en Hasma zijn omringd door vrienden en familie uit hun landgenoten, zodat ze in hun eigen taal lekker met elkaar praten over allerlei topics die ze niet met buitenstanders kunnen delen. Dat geldt niet voor Ani. Getrouwd met een Zeeuw heeft Ani Nederlandse schoon familie. Haar moslimvriendinnen of -kennissen kan ze op de vingers van een hand tellen. Een fraai tegeltje uit de tijd dat Zierikzee ook nog maar net stadsrechten had, laat zien dat de moslims een oude en rijke cultuur hebben, bij velen onbekend (Rijksmuseum, nr. BK-1992-35) Op zich vindt ze dat niet erg, want ze gelooft dat alle mensen uit dezelfde bron afkomstig zijn. Zij bidt regelmatig alleen thuis en doet alleen /mee aan de Ramadan. Het is soms ingewikkeld om af te spreken voor het uitgaan met schoonfamilie of vrienden van haar man, want ze moet het zo goed mogelijk coördineren met de tijden waarop ze bidt. Bij verjaardagen of feestdagen vond ze het in het begin moeilijk om te moeten vertellen dat ze geen varkensvlees at en geen alcohol dronk. Sommigen probeerden haar te overtuigen hoe gezond wijn was of hoe lekker varkensvlees was. Dat vond Ani eigenlijk raar, omdat ze dat niet deden tegenover vegetariërs. Na een tijdje raakten ze gewend aan haar en accepteren haar zoals ze is. Ze kan 'de verantwoordelijkheid als moslim' die sommigen mensen op haar schouders leggen van zich afzetten. Discussie Ani: 'Ik werk bij de thuiszorg en help ouderen in hun huis. Ik heb een goede band met hen en op den duur begrijpen ze dat ik moslim ben. Het gaat meestal goed. Maar niet als er een aanslag is geweest en de media ons bombarderen met negatieve artikelen over de islam en terroristen. Ik kwam eens bij een oude man die me elke week over de islam aansprak. Hij uitte vaak zijn kritiek op de islam, moslims en terroristen. Hij haalde alles door elkaar.

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2017 | | pagina 17