7/74
tortelduiven en turkse tortels.
Vlakbij hoor ik de harde lach van de groene specht, wat me
behoorlijk doet schrikken. En dan ineens het harde ritmische
gehamer van de bonte specht, vlak boven mijn hoofd in een
dode peppel. Hij heeft geen erg
in me en op enkele meters af
stand kan ik alles zeer goed
waarnemen
Het is nu helemaal licht en ik
heb kunnen genieten van een
prachtige zonsopgang in al zijn
sprankelende kleuren. Alle vo
gels zijn druk in de weer hun
magen te vullen of voor hun
jongen te zorgen.
Ik zie vinken, koolmezen, pim
pelmezen
fitis,
gekraagde
roodstaart en, aangezien ik
geen grote kenner ben van al
die kleine zangvogels, nog
verschillende soorten die ik
niet thuis kan brengen.
Wat ik wel prachtig waar kan
nemen is een groene specht die
op de grond dicht onder de
boom waarin ik zit, bezig is vier jongen te voeren met in-
sekten, die hij op de grond vangt. Ook een patrijs met kui
kens en twee fazanthennen met kroost zijn aanwezig om het
schouwspel nog levendiger te maken.
Het is inmiddels half zes geworden en nog steeds heb ik
geen reewild gezien. Daar ik haast niet meer op mijn boom
tak kan zitten, probeer ik een ogenblik te gaan staan om
zodoende mijn pijnlijke spieren wat te ontspannen. Op dat mo
ment komen er in wilde vaart twee reeën aangestoven. Snui
vend en kuchend, helemaal niet lettend op gevaar, ging het
recht op een bremstruik af, midden op een grasveldje. Daar
rende het reegeitje in een cirkel om do struik en het bok
je vlak achter haar aan, terwijl hij, weinig zachtzinnig en
voortdurend porrend met zijn gewei, probeert haar tot over
gave te dwingen. Het is ongelooflijk hoe hard dit drijven
achter elkaar gaat en het duurt nu al meer dan een uur.
Wie weet hoe lang dit nog doorgegaan was voor de paring
(het heslaan) had plaats
gevonden
