8
reden dat onze poes behaaglijk snorrend op de tafel
bleef liggen suffen, of was het omdat hij juist zijn buik
had rondgegeten met hart? Hoe het ook zij de mussen
interesseerden hem niet. En mij ook niet meer, toen
mijn oog op een spreeuw viel, die op een allervreemd
ste manier probeerde zijn portie broodbrokjes binnen
te krijgen. Hij of zij stond toch al wankel op de bolling
van een golfplaat maar daar kwam nog bij dat hij (hier
houden we het maar op) met de rechterkant van zijn kop
vlak boven de golfplaat scherend een stukje brood met
de zijkant van de snavel vastpakte. Nadat het verschei
dene malen uit zijn bek gevallen was, omdat hij deze
opende om het stukje brood beter in zijn snavel te schik
ken, lukte het hem uiteindelijk het stukje naar binnen te
werken. Het volgende stuk brood werd op eenzelfde ma
nier benaderd en verwerkt. De afstand tussen ons was te
groot om met het blote oog de oorzaak van dit minstens
merkwaardig te noemen optreden te kunnen vaststellen.
Een verrekijker was snel gepakt en bracht uitkomst.
De bovensnavel van de spreeuw bleek aanzienlijk te
zijn verlengd, ongeveer met lf maal de normale lengte
van een bovensnavel. De ondersnavel was normaal. Daar
de bovensnavel iets naar beneden was doorgebogen kreeg
hij een wulpachtig uiterlijk. Nadat ik nog even het eerder-
omschreven fourageergedrag met de verrekijker had kun
nen volgen, waaruit de moeizaamheid, maar ook de aan
passing duidelijk bleek, vloog de spreeuw weg en ver
dween uit mijn gezichtsveld. Ik had geconstateerd dat hij
in leven kon blijven, maar hoe zou zo'n vogel zich ge
dragen bij de voortplanting, want, wordt zo'n partner
geaccepteerd, die wellicht nauwelijks kan bijdragen tot
het vervaardigen van een nest of het voeren der jongen?
Wie weet waar we moeten gaan zoeken om dat te kunnen
constateren.
J. W. Eckhardt.
