59
We zagen zelfs al een troepje van 10 grauwe ganzen, vele
fouragerende kluten, tientallen tafeleenden en kuifeenden
in de beschutting van een geweldige strekdam.
We zaten al enige tijd in het riet langs de oevers van de
ventjagerplaten, drieteenstrandlopers observerende, toen
er plots van over het water een tiental spreeuwen ons na
derde. Toen gebeurde het ongelooflijke: minstens vier van
het troepje probeerden naast de kuifeendjes in het water
te gaan "zitten" maar niet langer dan 1 a 2 seconden want
dit hadden de beestjes nog nooit meegemaakt: "wegzakken"
op een rustplaats'.
Het was een nóg koddiger gezicht toen ze op de rug van de
kuifeendjes probeerden te gaan "zitten", maar de eendjes
waren hiervan helemaal niet gediend!
Mijn kompagnon had dit alles niet gezien want hij lag
naar de aalscholvers te turen, terwijl ik ongeveer 15 me
ter van ons vandaan een zeer vreemd verschijnsel had waar
genomen
Hier is misschien wel een verklaring voor te vinden: de
spreeuwen die zeer moe waren van het vliegen tegen de
harde wind in en onder zich, op het water weliswaar, de
kuifeendjes zagen, "dachten" een veilige rustplaats te
hebben gevonden; het rietveld achter ons bewoog natuurlijk
in de wind en leek ook geen aanlokkelijke rustplaats, dus
waarom dan niet "naast" of "op" de kuifeendjes die toch
ook zo lekker uitrustten?
Op het eind van onze tocht zagen we dan toch nog "de"
zeearend, en wel een onvolwassen exemplaar, prachtig zwe
vend en loerend boven de troepen eenden die onrustig rea
geerden, we konden "onze" arend ruim een half uur zien
jagen!
Een prachtige afsluiting van een prachtige tocht.
Pauck-Jan Knape
Corni Berrevoets