50 Als dit artikel wordt geschreven is de graanoogst juist achter de rug. Slechts de bleekgeel getinte stoppels herinneren nog aan het gewas dat tot kort tevoren de akkers begroeide. Voor afwisse ling in het kleurenpatroon zorgen nog de velden met suikerbieten met hun groen en sappig blad en het bruin van het afstervende aard appelloof. Maar ook deze "vruchten" van de landbouw zullen nu spoe dig van het veld gaan verdwijnen. Hier en daar wordt de wat al te uitbundig geworden grasbegroeiing van een slootkant nog even afgemaaid. Vanzelfsprekend met de machi ne. Het maaisel blijft liggen en zal later in het jaar bij dienende weersgesteldheid worden verbrand, waarbij meteen de hele slootkant schoon komt te liggen. Wat een groot verschil met vroeger! (Met vroeger wordt dan bedoeld de tijd rond 1920). In de eerste plaats waren er toen veel meer sloten. De vele percelen (en perceeltjes) bouw- en weiland waaruit ons polderland toen was samengesteld waren allemaal omgeven door "duiven" (Schouws voor "sloten"). Stafkaarten uit die tijd geven van deze perceelsindeling een duidelijk beeld. Van ons ouderlijk boerenbedrijf uit de eerste decennia dezer eeuw herinner ik me dat het 30 percelen landbouwgrond telde, tesamen on geveer 40 hectaren groot. Daar waren een aantal perceeltjes bij van nauwelijks een gemet groot! (Een gemet is ongeveer tweevijfde van een ha.). Ze lagen her en der verspreid in de polder Schouwen en in Burgh en Westland respektievelijk ten oosten en ten westen van de Meeldijk. Enkele verre blokken lagen bijna een uur gaans van de boerderij af! Wat een tijd ging er verloren alleen al met het onder weg zijn daarheen, men kan gerust aannemen dat in een dergelijk be drijf één span paarden geregeld op de weg was! Sommige stukken land hadden kromme, of meerdere bochten vertonende slootkanten. Het was een kunst apart om daar bij het "op wintervoor" ploegen (hetgeen toen nog met de "wielploeg" en paarden gebeurde)door "rondop" of "van elkaar" gemaakte "geren", een werkstuk van te maken dat de hele winter vanaf de weg "gezien" mocht worden. Althans door wie er oog voor had, maar dat waren er toen nog velen! Dat zulk werk tijdrovend

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1979 | | pagina 6