(93
tussen "De Verklikker" en "De Oude Hoeve" zijn nog enkele vind
plaatsen. Toch is ook dit terrein enorm kwetsbaar. De droge zomer
van 1976 is bijna fataal voor deze planten geweest. Het heeft dan
ook tot dit voorjaar geduurd vooraleer bovengenoemde soorten zijn
teruggekeerd.
Een aparte begroeiing vinden we in de zogenaamde primaire duinval
leien. Dit zijn de wat drassige vlakten direkt achter de eerste
duinenrijvanaf het strand gerekend. Kennelijk voelen bepaalde
planten zich slechts onder deze vrij erbarmelijk omstandigheden
thuis. Naast het hoge kalkgehalte is de wind een voorname faktor.
Behalve de grote kracht speelt het hoge zoutgehalte een grote rol.
Hier vinden we onder meer de pamassia. Deze staat op de lijst van
de in Nederland beschermde planten, hetgeen inhoudt dat men de bloe
men niet mag plukken of de plant uitsteken. Maar dat was u waar
schijnlijk toch niet van plan.
Van de meeste planten die we op onze tocht hebben gezien wil ik in
dit verslag geen melding maken; het zou slechts een saaie opsomming
worden. Eén plantje zal ik tot besluit nog onder uw aandacht bren
gen. We komen hem tegen op het strand. Hier heerst wel het meest
barre klimaat dat we in ons land kennen. Eén van de weinig soorten
die het er uithoudt is het loogkruid. Het is met zijn groengrijze
stekelige bladeren een merkwaardige verschijning. Een mede-excursie-
deelnemer vertelde dat dit plantje afkomstig is uit oostelijker
landen, met name steppengebieden. De planten komen in het najaar
los uit de grond en gaan dan aan het rollen. Hierbij strooien ze
dan kilometers lang hun zaden in het rond, zich op deze wijze uit
stekend verspreidend.
Tot slot een woord van dank aan onze gids, het was weer buitengewoon
plezierig en leerzaam; maar welke Vogelwacht-excursie is dat eigen
lijk niet?
Bert Verton
