11
Daar was geen aardigheid aan. Pas enkele jaren later, toen zijn vriend, Dr. C.
Eyckman uit Dordrecht, in De Levende Natuur met een verhaal over een elek
trische sluiter uitkwam, ging hij de zaak opnieuw bekijken. Er zat wel iets in
voor hen, wier vrije tijd beperkt was. Men bracht 's morgens de camera weg
om in de loop van de dag eens te gaan kijken of er een foto gemaakt was. Al
leen gaf die methode soms zeer vreemde resultaten. Er zijn foto's van vogels
met de staart naar de lens, maar ook van koeienpoten en kalverkoppen, die
kontakt gemaakt hadden. Nu was het ook mogelijk zelf het kontakt te bedie
nen, en dat gaf wel goede perspectieven. Want dan was men niet aan af
stand gebonden, en kon het gedoe van schuilhutten en dergelijke veel ver
eenvoudigd worden. In de loop der jaren heeft Vijverberg dan ook talloze ca
mera's met elektrische sluiters gebouwd. Meestal elk jaar een nieuw model,
en soms zo ingenieus, dat zelfs Leonardo da Vinei er verbaasd over gestaan
zou hebben!
Maar laten wij na deze uitweiding over zijn knutselpraktijken aan camera's
tot de loop der geschiedenis terugkeren.
Bij een bezoek aan de Vlake, een nu verdwenen gebied van plassen en riet
velden, ontmoette hij de heer Man in 't Veld, de kooiker van de Ellemeetse
eendenkooi. De kooiker, die al vaak fotograferende Engelse vogelvrienden
op zijn terrein ontvangen had, had om aan hun wensen tegemoet te komen
enkele schuilhokjes in de weilanden om de kooi geplaatst. Die stonden daar
het hele broedseizoen en de vogels waren er aan gewend. Onder het motto,
wat een vreemdeling geboden wordt, kan men een landsman niet weigeren,
nodigde hij Vijverberg uit hiervan ook gebruik te maken. Van dat aanbod
werd natuurlijk gaarne gebruik gemaakt, en in de volgende jaren heeft Vijver
berg daar vele vogels gefotografeerd.
Natuurlijk lokten ook de inlagen met hun beroemde vogelhillen met drom
men Kokmeeuwen en sterns. De toestemming werd gevraagd en ook verkre
gen met dien verstande, dat hij pas na 15 juni, het einde van de raaptijd van
de eieren, welkom was. Zo trok Vijverberg op de afgesproken vrijdagavond
met zijn groenlinnen schuiltent, die zijn vrouw ondertussen vervaardigd had,
naar een der hillen. De vogels konden dan gedurende de nacht aan dat bouw
werk wennen. Helaas sloeg die nacht het weer om, en gaf de volgende dag
storm en regen.
