Het duingebied
Dit wordt door Vijverberg in 1925 beschreven als bestaande uit twee geheel
verschillende gedeelten, n.l. „de hoge stuivende zandbergen der zeeduinen"
en „aan de landzijde, een brede, zwak golvende, met gras en mos begroeide
strook, waarin tal van kleine zoetwaterpiassen".
Als broedvogels van de zeeduinen noemt hij: Zilvermeeuwen; een enkele
maal een klein aantal Kokmeeuwen; Visdiefjes (deze zowel op de hoge pla
teaus der zandbergen als in de diepe, uitgestoven ravijnen broedend);
Dwergsterns (op zandvlaktes nabij het strand) en verder de Strandplevier en
Bontbekplevier, terwijl aan de landzijde, in het lage gebied dus, de weidevo
gels: Kievit, Tureluur en Grutto rustige broedplaatsen vinden. (De Kievit was
toen het talrijkst). Gekonstateerd werd, aldus Vijverberg, dat de weidevogels
na de stichting van het stoomgemaal in Schouwen (1877) het rustige duin
landschap verkozen boven het door de lagere waterstand meer en meer on
vrij wordende „lage land". Vandaar hun toename in het duingebied.
Scholekster en Wulp nestelden zowel in de zeeduinen als in het achterlig
gende duingebied.
Verder noemt hij in het lagere gebied de Watersnip en de Dodaars. En van de
„roofvogels" de Grauwe Kiekendief. Zonder volledig te zijn sluiten we deze
opsomming met de Tapuit.
