47
3
hoge stormvloeden waren grote stukken in het duin afgeslagen en vertoon
den nu overal loodrechte wanden met spleten en scheuren gelijk een woest
gebergte, te mooi om te beschrijven".
Als resultaat van dit proces van verstuiving komt onderin de stuifketels oud
cultuurland bloot. Foto 3 geeft hiervan een beeld, het is in de grote duinvallei
ten westen van het huidige Duinhoevepad, tegenwoordig ook wel „konijnen
circus" genoemd. We zien een aantal evenwijdige lopende greppels met hel
der zand gevuld en daartussen smalle „meetjes", stroken humusrijk duin
zand naar schatting 1 roede breed. Het gaat hier zonder twijfel om een over-
stoven elzenmeet: de oudste middeleeuwse duinvlakteverkaveling. Ook heel
wat scherven, „Frankisch en Middeleeuws" genoemd, vonden de N.J.N.ers
er. Naar het westen toe werden in de stuifketels oudere vondsten gedaan. Op
de foto staan van rechts naar links: Jan Joost ter Pelkwijk, Jan Schouten,
Henk ten Kate en Piet Bakker.
Later worden de Verklikkerduinen vastgelegd. Wim de Vos verzucht in het Ge
denkboek 1934-1939: „De Verklikker is herschapen in een woestenij van riet
plukjes en rijsschermen". Op de foto 4 uit 1951 (met Rijkel ten Kate) zien we
dat een groot deel van de vallei begroeid is geraakt.
