Niet iedereen boeide dat, wèl de "zonderlingen van het eerste uur". Op Haamstede werden ze zelfs de "club van zwartbakkesen" genoemd. Wij schrikken dus niet, als we nu milieu-freaks of ecologische extremisten genoemd worden. Soms betekende dat ledenverlies, maar "dank zij Zeepaard-ridder Frans ontsprong Schouwen aan den dans". Zeepaard-ridder, want toen Frans Jansen eind 1938 als voorzitter/secretaris aftrad, benoemde Neptunus hem tot Ridder in de orde van het Zilveren Zeepaard. Uit die jaren vonden we onlangs een gedenkboek, een boek met excursie verslagen en een logboek. De waarnemingen en vondsten van toen vormen nu een zeer belangrijke bron voor vergelijking met de situatie van thans Wat Frans Jansen toen door de N.J.N. geleerd heeft, komt hem nog steeds te pas Dit door de jaren heen volhouden -ondanks oorlog, ramp, herverkaveling, massatoerisme- van natuurstudie en natuurbescherming wilde ik allereerst memoreren Het bestuur heeft gemeend, voort te moeten gaan op de in 1938 ingesla gen weg en het heeft besloten, Frans Jansen te benoemen tot Ridder in de Orde het Gouden Zeepaard. Ontwerp en uitvoering ervan door de Zie- rikzeese kunstenaar Willem van Anraad. Dan nu de Vogelwacht In 1949, naar ik meen in mei, opgericht als Vogelwacht Schouwen-Duive- land, thans Natuur- en Vogelwacht Schouwen-Duiveland en daarmee aange vend, dat het om meer dan vogels gaat: Wil je een vogel beschermen, be scherm dan zijn biotoop, zou Frans Jansen zeggen. 35 jaar Vogelwacht, waarvan de laatste 11 alweer met Frans Jansen als voorzitter 11 jaar geleden: Het compromis om de Oosterschelde was gesloten, de Dammenweg door de Schelphoek afgeketst. Welk een drukke jaren hebben we gehad en wat is er al niet gebeurd. Ik spreek zelfs mensen, die zeggen: "Schouwen-Duiveland, vergeet het maar, laat maar schieten". Maar dan zie ik de Zoute en Zoete Haard met z'n orchideeën, de Verklikkerduinen aan de buitenkant, de inlagen het jaar door. Dan zeg ik toch: Het is waard, om te verdedigen. Te verdedigen tegen mensen, die voor 6 weken toerisme nog meer nieuwe wegen willen aanleggen, die rustig zeggen "Van de natuur kun je niet eten"

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1984 | | pagina 5