$4eï Op da
tm
Dat de Slikken tot een van de betere vogelterreinen behoren, behoeft
geen betoog. Nadat de oevers van Goeree niet meer onderhevig waren aan
de getijden door het gereedkomen van de Brouwers- en Grevelingendam,
ontstond een landschap, dat in sommige opzichten herinnert aan het ver
loren gegane natuurreservaat "De Beer". Begroeide en onbegroeide ge
deelten, naar de vroegere zeedijk toe met opschietend struikgewas,
vooral vlier en wilg. De verruiging neemt jaarlijks toe en met die ver
ruiging komen en gaan broedvogels.
Om een indruk te krijgen van de vogelrijkdom, bezocht een groepje voge
laars het terrein op 17 mei 1986. Omdat het gehele terrein te groot is
voor een excursie van een dag, werd gekozen voor het westelijk gedeelte,
het meest begroeide.
In westelijke richting lopend over de eerder genoemde zeedijk kregen wij
een goede indruk van de zich in het terrein bevindende vogels. Aller
eerst werd onze aandacht getrokken door een Rode Wouw, in oostelijke
richting wegtrekkend. Duidelijk was de ondiepe gevorkte staart te zien
en, omdat de vogel regelmatig cirkelde en zich daardoor van de 'goede'
kant liet zien, waren de rood-bruine bovendelen uitstekend waarneembaar.
Nauwelijks bekomen van deze waarneming (voor de schrijver overigens de
eerste keer in het Westen van Nederland) of de zang van Tuinfluiter,
SprinkhaanrietzangerBosrietzanger, Grasmus en Fitis zorgde voor een
uitgebreide discussie. Al deze geluiden, gevoegd bij het zonovergoten
landschap, de ruimte en het roepen van weidevogels in de verte, vervulde
ons met een diep gevoel van dankbaarheid. Dat dit nog bestaat in ons
overbevolkte Westen.
