Fig. 3. De Middelduinen op Goeree in 1753 naar Haltin- ga. duinvalleisoorten als Winterbitterling (Blacksto- nia perfoliate! ssp. serotina) en Kleverige Ogen troost (Parentucellia viscosa), die dat onlangs heb ben gedaan, nu ook de oversteek naar de nog jonge, primaire Schouwse valleien kunnen gaan maken. Als gevolg van hun meerjarig bestaan en sterke doorworteling van de bodem zijn zowel Zeerus als Knopbies beter bestand tegen verdroging dan de fijnere elementen van de valleien, die zich (telkens) opnieuw uit zaad moeten vestigen. Het zijn daar om wellicht de restanten van een type vegetatie dat zich heeft gemanifesteerd in die gedeelten van de binnenduinen die zich in latere tijd onder invloed van inbraken van de zee opnieuw hebben verjongd (figuur 2). Dit type vegetatie heeft sterk-verschild met de meer heischrale vegetaties die onder zuur dere omstandigheden waren ontstaan in de niet meer met zout water geïnundeerde slenken van de binnenduinen op Goeree en Schouwen. Terug naar vroeger: een historisch geografische benadering Rest de vraag wanneer die inbraken van de zee voor het laatst hebben plaatsgehad. Hoe lang kan bijvoorbeeld Zeerus in volledig ontzilt milieu in een open begraasde vegetatie standhouden? Tien tallen jaren of eeuwen? Op de Hattingakaart van 1753 zien we dat langs de noordkant van de Mid delduinen een nieuwe inlage is gelegd (figuur 3). Het noordelijk kustvak van Goeree is al eeuwen erosief en geleidelijk worden grote gedeelten van de polder Het Oude Nieuwland buitengedijkt, tot dat ter hoogte van de Middelduinen een smal pol- dertje is overgebleven, plaatselijk bekend als „Lombok". Het Meinderswaal bestaat al en vormt langs de noordkant de grens tussen Middel- en Oostduinen. De Oostduinen zijn zeewerend en slaan sterk af. Op de kaart van Luiken aan het eind van zeventiende eeuw ligt hier nog een pri maire duinvallei afgesnoerd van het strand door een gesloten duinenrij. Dit „zandgors" is door verbreking van de zeeregel 50 jaar later weer op nieuw strand. Het gevolg is, dat ter hoogte van Meinderswaal het vloedwater vanuit het noord oosten tot diep in de laagten van de Middelduinen kan doordringen, mede omdat deze laagten door hun ontstaan op de heersende windrichting in zuidwest- noordoostelijke richting zijn geëxpo- Langs de noordkant van de Middelduinen op Goeree. Foto: John Beijersbergen. 92

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1987 | | pagina 22