e rouwe \\fesTersclouwen, 'fzal datjejiebfjeLozendeze vrouwe. /estersehouwen, fzal ven/aan alleen decampings If ven bestaan. Het verdriet van Schelphoek Dit is het verhaal van het verdriet van Schelphoek of een gemeente die nooit genoeg heeft. In de West hoek hebben we tot ieders verdriet te kampen met een bestuur dat maar één ding voor ogen staat en dat is geld. Geld dat moet worden verdiend door al maar méér recreatie te ontwikkelen. Het geeft niet dat dat ten koste gaat van het woonplezier van veel mensen, van het landschap en van de identiteit van de Westhoek. Met een cowboymentaliteit wordt in volle vaart ge werkt aan een nieuw Zandvoort aan zee. Ten gunste van wie eigenlijk? Juist, „de middenstand". De kruideniers van Westerschouwen zijn maar op één ding uit: door méér recreatie méér geld verdie nen. Zij worden daarbij niet gehinderd door enige kennis van zaken ten aanzien van een evenwichtige ruimtelijke planvorming bij de afweging van hun beslissingen. De weegschaal slaat bij voorbaat naar één kant door. Hun kant dus. Zo kan het gebeuren dat niet de goede verkeers- oplossingen worden nagestreefd voor de uit de hand gelopen recreatieve toeloop, maar alleen ge keken wordt of de toeristen toch vooral niet de winkels in Renesse uit het oog zullen verliezen! De Dreef en nu weer de plannen rond de Helleweg zijn er voorbeelden van. Het motto is dan ook: Dat de wegen overvol zijn met auto's mag niet de ren, als ze in Renesse maar gaan verteren. Want re kenen kunnen ze die kruideniers! Als je in Renesse vraagt, hoeveel is 1 1, dan antwoordt men stee vast: 2 toeristen! Veel plannen voor verblijfsrecreatie zijn nog in de maak, de golfbaan speelt (nog niet) en dan nu weer Schelphoek. Een stukje Oosterschelde dat helaas tot het gemeentelijk grondbezit behoort. Op de bekende cowboymanier er tegenaan: Flink overvragen bij de provincie en de Stuurgroep Oos terschelde - dat is toch slappe hap - en dan houd je genoeg te ontwikkelen recreatie over. En de Oosterschelde dan? En de natuurwaarden die daar op de eerste plaats zouden komen? Niet zeuren, gewoon doorgaan. Meneer de inspreker heeft ze ker een vast salaris? Ik krijg weliswaar ook een vast salaris om deze gemeente, met afweging van alle belangen, goed te besturen, maar dat is nou eenmaal niet mijn sterke kant. Het geld gaat toch altijd voor, nietwaar? Inderdaad, een „inhalige" gemeente. De zeemeer man van Westerschouwen krijgt gelijk. Maar al leen voor de recreatie-ondernemers wordt een sprookje waar. Redactie 73

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1987 | | pagina 3